Lezersrecensie
Dit is een boek voor op het nachtkastje, om gedeeltes uit te lezen als er momenten van onrust en de onzekerheid zijn. Voor een duidelijk en helder verhaal.
Onzichtbaar ziek zijn van Meghan O'Rourke
De stille epidemie van chronische- en auto-immuunziekten
Uitgeverij Ankhermes
Meghan O’Rourke is een Amerikaanse non-fictieschrijver, dichter en criticus. Ze schreef eerder Het onvermijdelijke verlies over het verlies van haar moeder. Haar andere boeken en gedichtenbundels zijn voor zover ik kon zien niet vertaald.
In Onzichtbaar ziek zijn maakt het woordje zijn een enorm verschil voor de lezer. O’Rourke vertelt haar eigen verhaal over hoe ze symptomen kreeg van aandoeningen die niet begrepen werden door haar artsen. Tenminste, zo voelde dat voor haar.
Een boek voor iedereen, artsen, patiënten en mensen uit hun naaste omgeving.
O’Rourke heeft het boek in drie delen verdeeld waarin ze in het eerste deel op zoek gaat naar de Obstakels die ze tegenkomt, daarna schrijft ze over de mysteries rondom het onzichtbaar ziek zijn en ze besluit met Heling en een uitgebreide literatuurlijst.
Het enige wat een beetje stoorde is dat ze het heeft over patiënten, daar kun je over discussiëren. Mensen was een betere benaming geweest.
De hoofstukken zijn best lang maar het verhaal is goed te volgen. Ook de opbouw is heel duidelijk en overzichtelijk. Een helder verhaal.
Na het ontdekken van de aandoening en de reacties van artsen te horen laat O’Rourke zien dat ze informatie vergaren als enige uitweg wist te vinden in het gevoel niet erkend te worden.
Een waterval van herkenning voor velen. Door anderen aan het woord te laten houdt ze het niet alleen bij zichzelf en wordt het boek vooral gelezen als een boek dat herkenning biedt maar dat ook perspectieven biedt aan de lezer zoals stappen zetten naar heling. En daarmee wordt geen genezing geboden, dat zou niet realistisch zijn, maar een gevoel van erkenning en acceptatie van hoe de situatie nu is.
Naast haar persoonlijke verhaal over de auto immuunziekte die ze heeft laat O’Rourke ook anderen aan het woord. Artsen uit heden en verleden die laten zien hoe de mening over bepaalde aandoeningen zoals maagzweer zijn veranderd door de loop van de eeuwen heen. Hoe mensen vroeger beticht werden als hysterisch en nu als ziek.
De ironie ontbreekt gelukkig ook niet, De toon in het boek is niet zwaarmoedig maar luchtig genoeg om serieus genomen te worden.
O’Rourke deelt medische doorbraken en komt op tegen het stigmatiseren van patienten zonder uitgesproken labuitslagen. En dat raakt me diep.
Dit is een boek voor op het nachtkastje, om gedeeltes uit te lezen als er momenten van onrust en de onzekerheid zijn. Voor een duidelijk en helder verhaal.
De stille epidemie van chronische- en auto-immuunziekten
Uitgeverij Ankhermes
Meghan O’Rourke is een Amerikaanse non-fictieschrijver, dichter en criticus. Ze schreef eerder Het onvermijdelijke verlies over het verlies van haar moeder. Haar andere boeken en gedichtenbundels zijn voor zover ik kon zien niet vertaald.
In Onzichtbaar ziek zijn maakt het woordje zijn een enorm verschil voor de lezer. O’Rourke vertelt haar eigen verhaal over hoe ze symptomen kreeg van aandoeningen die niet begrepen werden door haar artsen. Tenminste, zo voelde dat voor haar.
Een boek voor iedereen, artsen, patiënten en mensen uit hun naaste omgeving.
O’Rourke heeft het boek in drie delen verdeeld waarin ze in het eerste deel op zoek gaat naar de Obstakels die ze tegenkomt, daarna schrijft ze over de mysteries rondom het onzichtbaar ziek zijn en ze besluit met Heling en een uitgebreide literatuurlijst.
Het enige wat een beetje stoorde is dat ze het heeft over patiënten, daar kun je over discussiëren. Mensen was een betere benaming geweest.
De hoofstukken zijn best lang maar het verhaal is goed te volgen. Ook de opbouw is heel duidelijk en overzichtelijk. Een helder verhaal.
Na het ontdekken van de aandoening en de reacties van artsen te horen laat O’Rourke zien dat ze informatie vergaren als enige uitweg wist te vinden in het gevoel niet erkend te worden.
Een waterval van herkenning voor velen. Door anderen aan het woord te laten houdt ze het niet alleen bij zichzelf en wordt het boek vooral gelezen als een boek dat herkenning biedt maar dat ook perspectieven biedt aan de lezer zoals stappen zetten naar heling. En daarmee wordt geen genezing geboden, dat zou niet realistisch zijn, maar een gevoel van erkenning en acceptatie van hoe de situatie nu is.
Naast haar persoonlijke verhaal over de auto immuunziekte die ze heeft laat O’Rourke ook anderen aan het woord. Artsen uit heden en verleden die laten zien hoe de mening over bepaalde aandoeningen zoals maagzweer zijn veranderd door de loop van de eeuwen heen. Hoe mensen vroeger beticht werden als hysterisch en nu als ziek.
De ironie ontbreekt gelukkig ook niet, De toon in het boek is niet zwaarmoedig maar luchtig genoeg om serieus genomen te worden.
O’Rourke deelt medische doorbraken en komt op tegen het stigmatiseren van patienten zonder uitgesproken labuitslagen. En dat raakt me diep.
Dit is een boek voor op het nachtkastje, om gedeeltes uit te lezen als er momenten van onrust en de onzekerheid zijn. Voor een duidelijk en helder verhaal.
1
Reageer op deze recensie