“Ik vergat alles om me heen en wilde alleen maar doorlezen.”

Vera van Beers won in 2019 de derde prijs bij de verhalenwedstrijd van De crime compagnie met haar verhaal Het verhaal voorbij. In 2021 won ze de eerste prijs met Scherven in Parijs. Sinsdien heeft ze in 2023 het boek Onheilspad geschreven voor deze uitgeverij.
Ik mocht Blauwe tranen proeflezen.

“Ik vergat alles om me heen en wilde alleen maar doorlezen.”

Iris verhuist naar het mooie eiland Curaçao om aan het werk te gaan als journalist. Als ze eerst op de rubriek Sport en cultuur wordt gezet in plaats van op de rubriek Misdaad is ze boos. Maar als ze het North sea Jazz festival mag verslaan en er verdwijnt een roadie….komen passie en werk weer dicht bij elkaar. En komt ze achter de minder fijne kanten van het paradijselijke eiland.

Het verhaal wordt vanuit Iris geschreven, een vlotte meid met een mooi plan. Ze is zwaar teleurgesteld omdat ze voor de sport en cultuur rubriek mag schrijven maar ondertussen is er door Van Beers al een mooi proloog geschreven en zijn er kleine momenten beschreven waardoor de spanning al een beetje voelbaar is.
Een spontane ontmoeting laat haar weer lachen maar niets is wat het lijkt.
Van Beers neemt de lezer mee naar het mooie Curacao, waar ze hem of haar laat kennismaken met de kleurrijke kant maar ook met de donkere kanten van dit eiland.
De schrijfstijl van Van Beers is prettig, ze wijdt niet uit in eindeloze beschrijvingen en laat de spanningsboog maar zelden vieren.
Ze is een persoon met energie die het ook laat merken als ze iets niet begrijpt of niet prettig vindt. En dan de cliffhangers, die voegen echt een laagje toe aan het verhaal. Het waren weer hele fijne leesuren en zelfs als het boek voor de tweede keer gelezen wordt verveelt de lezer zich geen moment.