Overtuigend en prachtig in elkaar vallend puzzelverhaal

De derde roman van Peter Zantingh is weer minstens net zo mooi en overtuigend als zijn vorige boeken. Vanuit het perspectief van acht personages die elk gedurende één hoofdstuk aan het woord komen ontvouwt zich de rol die Mattias speelde in hun leven en zij in dat van hem. Wat voor relatie hadden zij met hem? Hoe gaan ze ermee om nu dat hij er niet meer is? Voor allen is de dood van Mattias een belangrijk scheiding in de tijd, ze spreken over een ‘voor Mattias’ en ‘na Mattias’. Langzaam ontvouwt zich het verhaal over de dood van Mattias; stukje bij beetje kom je er achter wat er precies met hem is gebeurd, maar veel belangrijker is eigenlijk hoe de personages hem kenden en zich tot hem verhielden, welke rol ze in zijn leven speelden. Daarbij komt dat sommigen ook weer met elkaar verbonden zijn, soms op verrassende wijze. Het is een verhaal waarbij alle puzzelstukjes op het einde moeiteloos in elkaar vallen.

Zantingh doet dit op een uiterst knappe manier; de personages worden voldoende uitgediept om je als lezer mee te kunnen identificeren, de lezer wordt echt gegrepen door de personages, en zo wordt men niet alleen geraakt door het verhaal van Mattias maar ook door dat van de mensen om hem heen. Daarnaast weet de schrijver de personages zo neer te zetten dat het goed te onthouden valt wat wiens belangrijkste “kenmerken” en karaktereigenschappen zijn en op welke manier ze precies verbonden waren met Mattias. Tegelijkertijd geeft de auteur op een uiterst subtiele wijze en perfect gedoseerde manier stukjes informatie weg die je nodig hebt om precies te begrijpen wat er is gebeurd. Ondertussen wordt hiermee de spanning ongemerkt opgebouwd en valt het boek niet meer weg te leggen. Het taalgebruik is helder, met korte zinnen, to the point, sober, en toch druipt het van de emotie (niet té) en is daardoor tegelijkertijd uiterst doeltreffend. Mattias is in de korte tijd van acht hoofdstukken verworden tot een geliefd karakter, men gaat sympathie voor hem voelen. Bij het einde van het boek, wanneer alles op z’n plek valt, blijft de lezer stil en onder de indruk achter. Dan is er ook voor de lezer opeens een ‘voor (het lezen van Na) Mattias’ en een ‘na (het lezen van Na) Mattias’.