Spannend slot van de serie

Het derde deel van deze heerlijke spannende serie over Obbe en Darja en het Zevende boek. Gelukkig begint het boek met een korte terugblik, want het verhaal was wel al een beetje weggezakt. 

Het verhaal start wanneer Obbe en Darja op weg zijn met Gundahart en Grote Moktar naar de Boekenburcht om het Zevende boek daar naar toe te brengen. 

“Heb jij ook zo veel zin om de Boekenburcht te zien?” 
“Ja!”, zegt Darja. “Dan kan ik je vriend Thorwald vragen of al jouw stoere verhalen waargebeurd zijn.”

Onderweg loopt het niet helemaal soepel als ze terecht komen in het vergeten moeras, dat vol zit met enge en gevaarlijke beesten. Vooral de vrouwtjes Maagzuurkikkers…

“Bij gevaar spuugt ze een flinke klodder maagzuur op haar vijanden af..(....)... dat maagzuur is een vreselijk giftig goedje.”

Helaas is dat nog niet het laatste probleem waar Obbe en Darja tegenaan lopen. De gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op. Helaas zitten Bar Melo Bar en Rafenna ze nog steeds behoorlijk dwars. Maar ook in Droogwaerd is van alles gaande. Zal Obbe op tijd het boek ontcijferen om de voorspelde ramp te voorkomen?

“Niet is zeker.”
“En zelfs dat is niet zeker.” 

Je wilt gewoon doorlezen, dit boek kun je niet wegleggen, daar is het verhaal te spannend voor! Wat mij betreft het spannendste deel uit deze serie.

Het boek leest ook heel fijn door de korte hoofdstukken. Het is heel beschrijvend. Je ziet het echt helemaal voor je. Prachtige zinnen. Ook de zinnen aan het begin van het hoofdstuk zijn heel ‘raak’. Knap ook hoe aan het einde alle losse eindjes aan elkaar worden geweven en het verhaal wordt afgerond. 

Een boek bovendien vol wijsheden, van Obbe, Gundahart en Darja en daarbovenop nog de prachtige illustraties. En natuurlijk weer een recept

“Tranen zijn tekens van liefde die je voor iemand voelde.” - Rimaldus