Dor(stig) naar meer!

'Gewoon niet aan denken. Je moet er gewoon niet aan denken. Ik heb weleens gehoord dat het menselijk brein maar plaats heeft voor drie gedachten tegelijk. En als ik die drie plekken opvul, zal ik niet aan de dorst kunnen denken.'

Dor gaat over de Tap-Toe. Een vrolijke naam voor een trieste bedoeling. Er heerst namelijk verschrikkelijke droogte. Er komt geen druppel meer uit de kraan. De media hebben het te druk met orkaanrampen, die veel spectaculairdere beelden opleveren. Ondertussen woedt de droogte door. Vriendschappen komen op het spel te staan in dorstige zoektocht naar vocht.

Dor wordt vertelt in verschillende perspectieven. Naast de vier hoofdpersonages zitten er losse fragmenten die je meer vertellen hoe anderen de droogte ervaren. Alle perspectieven en fragmenten vormen samen een goed geheel. Je krijgt niet één stem te horen, maar je ziet het van verschillende kanten. Hierdoor wordt het boek erg sterk. Ondanks dat dit boek fictief is draagt het een belangrijke boodschap met zich mee. De klimaatverandering is in volle gang, kijk alleen al naar afgelopen zomer, er moeten nu stappen gezet worden. Dit boek is belangrijk voor  kinderen en jongeren, maar ook zeker voor volwassenen. Ik hoop dat mensen door dit boek wakker worden. Er moet nu iets gebeuren. Anders is dit inderdaad onze toekomst. Dor is een combinatie van de hongerspelen en the walking dead. Avontuurlijk, spannend, verdrietig maar ook een wake up call.