Wanneer de liefde een feit is

De tienjarige Zac Hutchinson woont met zijn moeder in een oude duplexwoning in het Engelse Grimsby. Naast het verzamelen van (nutteloze) feitjes, is hij gefascineerd door de afwezigheid van zijn biologische vader Liam. Samen met zijn beste vriendin Teagan bedenkt hij daarom het spel ‘Punten voor Papa’s’. Iedere vader die ze kennen wordt aan een test onderworpen, evenals de talloze vriendjes van Zacs moeder Juliet. 

Als Juliet, na een mislukte date, op een avond dronken thuiskomt, laat ze Zac per ongeluk weten dat ze nog steeds van Liam houdt. De jongen besluit daarop het heft in eigen hand te nemen. Hij schakelt Teagan in om met zijn tweeën zijn vader op te sporen. Maar waar moet Zac beginnen als zijn familie Liam doodzwijgt? En waarom zijn zijn ouders eigenlijk uit elkaar gegaan?

Kleine grote liefde is het derde boek van Katy Regan (1974) en is uit het Engels vertaald door Annoesjka Oostindiër. Na haar studies Engels en Frans aan de universiteit van Leeds, werkte Regan bij verschillende kranten en tijdschriften voordat ze een eigen column kreeg in de Marie Claire. In Kleine grote liefde worden de gebeurtenissen vanuit drie perspectieven verteld. Naast Zac komen ook Juliet en Zac’s opa Mick aan het woord. De lezer krijgt hierdoor een goed overzicht van de gebeurtenissen uit het verleden, de obstakels van het heden en glimpen van een mogelijke toekomst.

Regan weet de spanning goed in het verhaal te houden door stukje bij beetje de waarheid over Liam aan het licht te brengen. In een vlotte en toegankelijke schrijfstijl beschrijft Regan de verschillende manieren waarop de personages met de situatie rondom Liam zijn omgegaan. Door de drie vertelperspectieven bij elkaar te puzzelen weet je als lezer al snel meer dan de personages. Grappige en ontroerende momenten wisselen elkaar in snel tempo af. Zo is het aandoenlijk om te lezen dat Zac extra lang gaat hardlopen om meer feitjes over zijn vader te verzamelen, terwijl Juliet zich afvraagt of ze haar zoon niet wijzer maakt dan goed voor hem is.

Hoewel het verhaal een paar onverwachte plotwendingen bevat, zijn de personages, net als de plot, toch vrij voorspelbaar. Als lezer is het moeilijk te geloven dat Juliet haar goede relatie met Jason heeft verbroken. Ondanks zijn verdere hulp en steun, voelt ze, ten behoeve van de plot, niets meer voor hem dan vriendschap. Regan probeert dit te maskeren door in enkele geforceerde passages de suggestie te wekken dat er wel degelijk meer tussen hen kan opbloeien: 

“Jason zei vaak dat ik bloedmooi was. Niet dat ik dat geloofde, maar het was wel erg fijn om te horen. Zou hij dat nog steeds vinden? ‘Mag ik iets vragen?’ zeg ik zodra hij weer tegenover me zit. Ik weet donders goed dat ik mijn decolleté benadruk door hoe ik mezelf half over de tafel drapeer, en dat laat ik lekker zo.” 

Op dat punt is Kleine grote liefde al te veel een feelgood roman gebleken om deze tegenstrijdigheden van Juliet nog serieus te kunnen nemen. Het is dan ook Zac die uitgroeit tot de held van het boek door van de liefde een feit te maken.