Lezersrecensie
Het zonnetje in huis
Wie had kunnen denken dat die excentrieke Edgar Allsop de oplossing zou hebben voor Lou’s problemen? Hij biedt haar een baan en een dak boven haar hoofd in het dorp Foxwell in de Cotswolds. Een heerlijke plek, waar toevallig ook Remy woont, de aantrekkelijke oudere broer van Lou’s vriend Sammy. Niet dat Remy haar ziet staan, maar toch…
De immer knorrige Edgar heeft echter wel een voorwaarde waar Lou over moet zwijgen. Kan Lou zich aan die belofte houden?
Allereerst, het boek is al een lust voor het oog met al zijn kleuren en die sprayed edges. Alleen daarom is het al een aanwinst voor in de kast. Maar ook de inhoud van het verhaal mag er zijn. Want wat heb ik ervan genoten.
Het verhaal begint dat je Edgar Allsop meteen leert kennen en niet in positieve zin, maar dat maakt het verhaal juist mooi. Hij staat bekend in het dorp als een knorrige oude man. En eigenlijk dat eerste hoofdstuk zorgde er bij mij voor dat ik meteen door wilde lezen.
“Niet, ik ben een catastrofixt, ik ga altijd van het ergste uit. Wat in feite heel troostend is, legde ze uit, want iedere keer dat het ergste dan niet gebeurt, heb ik het gevoel alsof ik heb gewonnen”
Wanneer Lou voor een nachtje in Foxwell is ontmoet ze per toeval Edgar Allsop. Het zijn twee totaal verschillende personages. Lou is positief, probeert het beste te maken van alles en is zorgzaam. Edgar is eigenlijk heel eenzaam, knorrig, rijk en geeft alleen om zichzelf. En op de een of andere manier komen Lou en Edgar samen en zorgen voor een hartverwarmend, maar ook humoristisch verhaal.
De boeken van Jill kunnen ooit teveel personages bevatten, waardoor het verhaal wat warrig wordt. Ik vond dat in dit boek totaal niet. De personages die erin voorkomen passen goed in het verhaal. Sommige zijn leuk en andere absoluut niet. Maar dat maakt verhaal realistisch. In het echte leven is ook niet iedereen even aardig.
Sammy, een goede vriend van Lou, doet me heel erg denken aan Ed Sheeran. Misschien heeft Jill dit ook zo wel bedoeld, maar ik vond het verhaal daardoor nog leuker weglezen.
Ik heb even getwijfeld over het aantal sterren, maar toch besloten om hem 5 sterren te geven. Ja, hij is wat voorspelbaar, maar het gaat om de weg er naartoe. ;) Ik heb genoten van alle personages, gebeurtenissen en sommige personages in mijn hart gesloten. Ik wilde het boek in één ruk uitlezen en dat is voor mij een goede mijlpaal voor de sterren.
Dus zoek jij dit voorjaar, deze zomer een verhaal met alle ingrediënten voor een goede feelgood? Pak dan dit boek! En niet alleen vanwege de looks.
De immer knorrige Edgar heeft echter wel een voorwaarde waar Lou over moet zwijgen. Kan Lou zich aan die belofte houden?
Allereerst, het boek is al een lust voor het oog met al zijn kleuren en die sprayed edges. Alleen daarom is het al een aanwinst voor in de kast. Maar ook de inhoud van het verhaal mag er zijn. Want wat heb ik ervan genoten.
Het verhaal begint dat je Edgar Allsop meteen leert kennen en niet in positieve zin, maar dat maakt het verhaal juist mooi. Hij staat bekend in het dorp als een knorrige oude man. En eigenlijk dat eerste hoofdstuk zorgde er bij mij voor dat ik meteen door wilde lezen.
“Niet, ik ben een catastrofixt, ik ga altijd van het ergste uit. Wat in feite heel troostend is, legde ze uit, want iedere keer dat het ergste dan niet gebeurt, heb ik het gevoel alsof ik heb gewonnen”
Wanneer Lou voor een nachtje in Foxwell is ontmoet ze per toeval Edgar Allsop. Het zijn twee totaal verschillende personages. Lou is positief, probeert het beste te maken van alles en is zorgzaam. Edgar is eigenlijk heel eenzaam, knorrig, rijk en geeft alleen om zichzelf. En op de een of andere manier komen Lou en Edgar samen en zorgen voor een hartverwarmend, maar ook humoristisch verhaal.
De boeken van Jill kunnen ooit teveel personages bevatten, waardoor het verhaal wat warrig wordt. Ik vond dat in dit boek totaal niet. De personages die erin voorkomen passen goed in het verhaal. Sommige zijn leuk en andere absoluut niet. Maar dat maakt verhaal realistisch. In het echte leven is ook niet iedereen even aardig.
Sammy, een goede vriend van Lou, doet me heel erg denken aan Ed Sheeran. Misschien heeft Jill dit ook zo wel bedoeld, maar ik vond het verhaal daardoor nog leuker weglezen.
Ik heb even getwijfeld over het aantal sterren, maar toch besloten om hem 5 sterren te geven. Ja, hij is wat voorspelbaar, maar het gaat om de weg er naartoe. ;) Ik heb genoten van alle personages, gebeurtenissen en sommige personages in mijn hart gesloten. Ik wilde het boek in één ruk uitlezen en dat is voor mij een goede mijlpaal voor de sterren.
Dus zoek jij dit voorjaar, deze zomer een verhaal met alle ingrediënten voor een goede feelgood? Pak dan dit boek! En niet alleen vanwege de looks.
1
Reageer op deze recensie