Een familiegeschiedenis door een meesterlijke verhalenverteller.

Voordat ik me inschreef voor de leesclub kwam ik dit boek al vaak tegen en de reacties logen er niet om. Toen de leesclub verscheen hoefde ik dus ook niet lang na te denken. Voor mij heeft het boek heeft de lovende woorden, echt waargemaakt.

Pierre Jarawan is een Duits-Libanese schrijver die sinds zijn derde jaar in Duitsland woont. De geluksbrenger is, als ik het goed heb gezien, zijn derde boek. Hij kwam vooral voorbij als meesterlijke verhalenverteller.

De geluksbrenger gaat over een Libanese familie die in Canada woont. Grootouders Maroun en Anoush hebben de benarder situatie in Libanon verruild voor Canada, waar ze hun familie starten. Anoush is inmiddels overleden en Maroun vertelt zijn kleindochters, Lilit en Lina, de verhalen over Libanon. Hoe zijn jeugd was, hoe hij hals over kop verliefd werd op Anoush en hoe hij een raket ontwikkelde die, om Libanon op de kaart te zetten, de ruimte in moest. Over de geschiedenis van Anoush, voordat zij Maroun ontmoette, is niet veel bekend. Dit inspireert Lilit om de geschiedenis van haar grootmoeder verder uit te zoeken. Om dit goed te kunnen doen luistert ze aandachtig naar haar grootvader en vertrekt ze uiteindelijk naar Libanon. Daar aangekomen krijgen de prachtige verhalen een vervolg.

Het mooiste van dit boek vond ik de verhalen in de verhalen en de werkelijkheid verweven door het boek heen. Fictie verweven met non-fictie, ik hou ervan. Dit zorgde er ook voor dat ik geregeld even op google keek. Knap hoe deze schrijver de aandacht van de lezer weet te houden ondanks de vele uitstapjes binnen het verhaal. Uiteindelijk komt alles samen aan het eind en omdat je weet dat je daar naartoe leest blijf je geboeid. Ik kijk er naar uit om nog een boek van hem te lezen.