Voor mij iets te veel van het bovennatuurlijke.

Dit boek wordt het feministische antwoord op De toverberg genoemd, maar er komen nauwelijks vrouwen in voor, ... alleszins minder dan in De toverberg. De enige gelijkenis met De toverberg is de plaats waar het verhaal zich afspeelt: een sanatorium in de bergen, en het gaat over dezelfde periode: het Europa van net voor WO1. Daar houdt de gelijkenis op. In het verhaal discussiëren de mannen met elkaar, over alles en nog wat (maar lang niet zoals Settembrini en Naphta!) De gesprekken blijven allemaal erg oppervlakkig. Vooral "de vrouw" wordt besproken. Er worden heel veel vrouwonvriendelijke uitspraken gedaan door deze mannen. Achterin het boek staat een lijst van bekende heren die ooit echt deze uitspraken deden.
Maar is dit daarom een feministisch boek? Nee, ik vind van niet. Er komt geen enkele sterke vrouw in het boek voor. Alleen na hun dood worden de vrouwen sterk, want als groep zijn ze dan wel machtig.
Waar gaat het over? Een groep verjaagde en gestorven vrouwen zoekt elk jaar een slachtoffer, liefst een jonge man, om hem te doden en zijn bloed te drinken, zoals Empusa, een demon uit de Griekse mythologie.
Gaandeweg krijgen de bovennatuurlijke gebeurtenissen in dit boek de overhand.
Heksen? Geesten?
Zo verglijdt het boek dus naar een soort van "gothic novel". Er gebeuren mysterieuze dingen in het bos, en verder ga ik niets verklappen. Maar met De toverberg van Mann heeft het echt niks te maken, ... buiten de setting dan.
De eerste helft van het boek was veelbelovend en leuk vanwege de knipoogjes naar De toverberg. Al dat eten bijvoorbeeld: het eerste ontbijt, het tweede ontbijt, en de ligkuren.
Maar wat een teleurstelling naar het einde toe.
Spannend? Misschien wel als je houdt van het bovennatuurlijke.