Lezersrecensie
Biografie interessanter dan het boek
Een verloren vrouw van Willa Cather is een boek dat ik met gemengde gevoelens heb gelezen. Niet omdat het slecht is geschreven – integendeel – maar omdat het me meer wist te boeien met wat er ná het verhaal kwam dan met het verhaal zelf.
Tijdens het lezen volgde ik de hoofdpersonen vooral op persoonlijk niveau. Pas aan het eind, toen het boek zelf een analyse aanreikte, las ik dat ze symbool zouden staan voor de ontwikkeling van het Amerikaanse westen en de teloorgang van de pionierstijd. Dat had ik er eerlijk gezegd niet zelf uitgehaald. Misschien omdat ik meer bezig was met de mensen dan met wat ze vertegenwoordigden.
Er wordt veel lof uitgesproken over Cathers natuurbeschrijvingen – dat ze bijna betoverend zouden zijn. Hoewel ik het landschap zeker voor me zag, bleef het voor mij wat meer op de achtergrond. Ik werd niet helemaal meegesleept (of moet ik zeggen: niet volledig meegenomen) door de lyriek waar anderen zo enthousiast over zijn.
Wat me wél echt fascineerde, was de uitgebreide biografie van Willa Cather aan het eind van het boek. Wat een intrigerende vrouw. In een tijd waarin vrouwen nog stevig in het keurslijf van verwachtingen zaten, koos zij voor een ander pad – zelfstandig, creatief, en ogenschijnlijk compromisloos. Haar leven las voor mij als een verhaal op zich, misschien zelfs krachtiger dan dat van haar romanpersonage.
Kortom: Een verloren vrouw gaf me meer stof tot nadenken ná het lezen dan tijdens. En het heeft me vooral nieuwsgierig gemaakt naar Willa Cather zelf – een vrouw die zich niet zomaar liet plaatsen, in haar tijd noch in haar werk.
Tijdens het lezen volgde ik de hoofdpersonen vooral op persoonlijk niveau. Pas aan het eind, toen het boek zelf een analyse aanreikte, las ik dat ze symbool zouden staan voor de ontwikkeling van het Amerikaanse westen en de teloorgang van de pionierstijd. Dat had ik er eerlijk gezegd niet zelf uitgehaald. Misschien omdat ik meer bezig was met de mensen dan met wat ze vertegenwoordigden.
Er wordt veel lof uitgesproken over Cathers natuurbeschrijvingen – dat ze bijna betoverend zouden zijn. Hoewel ik het landschap zeker voor me zag, bleef het voor mij wat meer op de achtergrond. Ik werd niet helemaal meegesleept (of moet ik zeggen: niet volledig meegenomen) door de lyriek waar anderen zo enthousiast over zijn.
Wat me wél echt fascineerde, was de uitgebreide biografie van Willa Cather aan het eind van het boek. Wat een intrigerende vrouw. In een tijd waarin vrouwen nog stevig in het keurslijf van verwachtingen zaten, koos zij voor een ander pad – zelfstandig, creatief, en ogenschijnlijk compromisloos. Haar leven las voor mij als een verhaal op zich, misschien zelfs krachtiger dan dat van haar romanpersonage.
Kortom: Een verloren vrouw gaf me meer stof tot nadenken ná het lezen dan tijdens. En het heeft me vooral nieuwsgierig gemaakt naar Willa Cather zelf – een vrouw die zich niet zomaar liet plaatsen, in haar tijd noch in haar werk.
1
Reageer op deze recensie