Lezersrecensie
Geweldig!
De Nakomer. Door: Jean Hanff Korelitz.
Wow, net De Nakomer uit! Wat een boek, wat een trip. Een week lang vertoefde ik in de wereld van de familie Oppenheimer; ik leerde hen van binnen en van buiten kennen, tot hun diepste geheimen toe. Ik voel me nu, net na het (voorlopig) laatste dichtslaan van dit boek, een beetje verweesd. Duizelig zelfs. Maar dat kan ook door de hitte komen ;)
Ik ben een veellezer, ik lees altijd en overal, een tweehonderdtal boeken per jaar. Een week over een boek doen gooit heel mijn jaarschema overhoop en geeft me normaal gezien stress. Toch las ik op mijn gemak 7 dagen in dit boek, ik wou het ook niet in één ruk uitlezen omdat ik al heel snel voelde dat ik verliefd was op het verhaal.
Mij zo verliezen in een boek over een familie doe ik niet vaak, het is al geleden van Een systeem zo magnifiek dat het verblindt (Amanda Svensson), wat toevalligerwijs ook over een drieling gaat. Wat beide boeken gemeen hebben is een oog voor detail dat verbluffend is. In elk detail zit veel liefde en aandacht: de personages, hun dialogen, denkpistes, voorkeuren maar ook in hun interessegebieden, studies, verliefdheden. Zelfs de nevenpersonages zijn indrukwekkend gedetailleerd. Het lijkt alsof je iedereen persoonlijk in het echt ontmoet, dat je bij de gesprekken en gebeurtenissen bij bent.
De nakomer wou ik lezen omdat ik ferm heb genoten van The Undoing (serie), gebaseerd op een eerder boek van Korelitz (dat ik nu ook wil lezen). In De nakomer maken we kennis met Salo en Johanna, de ouders en hun drieling én de nakomer. We volgen hen van 1972 tot 2017; een familieverhaal dat generaties overspant. Hoewel Johanna er alles aan doet vormen ze nooit het hechte gezin dat zij voor ogen had, ze verschillen te veel van elkaar. Maar familie blijft familie en valt dus niet te ontlopen; ze beïnvloeden elkaars leven gewild en ongewild, positief maar veel vaker negatief. Dat maakt het verhaal spannender en ook wel wat herkenbaar.
Ik ga niet te veel vertellen over de plot en alle onvoorspelbare wendingen, laat je verrassen! Verliefdheid, overspel, geheimen, trauma’s, witte privileges, klasse-privilege, ontrouw, religie, geaardheid, eenzaamheid, vriendschap,... het komt allemaal aan bod in dit geweldige Oppenheimer epos. Dat smeekt om een verfilming, een serie om te bingen. (Hoewel het raar gaat zijn om de personages die stuk voor stuk vorm kregen in mijn hoofd op het scherm te zien.)
Grote, grote fan! Bedankt Jean Hanff Korelitz voor deze prachtige roman! (Gesigneerd, woehoe!)
Wow, net De Nakomer uit! Wat een boek, wat een trip. Een week lang vertoefde ik in de wereld van de familie Oppenheimer; ik leerde hen van binnen en van buiten kennen, tot hun diepste geheimen toe. Ik voel me nu, net na het (voorlopig) laatste dichtslaan van dit boek, een beetje verweesd. Duizelig zelfs. Maar dat kan ook door de hitte komen ;)
Ik ben een veellezer, ik lees altijd en overal, een tweehonderdtal boeken per jaar. Een week over een boek doen gooit heel mijn jaarschema overhoop en geeft me normaal gezien stress. Toch las ik op mijn gemak 7 dagen in dit boek, ik wou het ook niet in één ruk uitlezen omdat ik al heel snel voelde dat ik verliefd was op het verhaal.
Mij zo verliezen in een boek over een familie doe ik niet vaak, het is al geleden van Een systeem zo magnifiek dat het verblindt (Amanda Svensson), wat toevalligerwijs ook over een drieling gaat. Wat beide boeken gemeen hebben is een oog voor detail dat verbluffend is. In elk detail zit veel liefde en aandacht: de personages, hun dialogen, denkpistes, voorkeuren maar ook in hun interessegebieden, studies, verliefdheden. Zelfs de nevenpersonages zijn indrukwekkend gedetailleerd. Het lijkt alsof je iedereen persoonlijk in het echt ontmoet, dat je bij de gesprekken en gebeurtenissen bij bent.
De nakomer wou ik lezen omdat ik ferm heb genoten van The Undoing (serie), gebaseerd op een eerder boek van Korelitz (dat ik nu ook wil lezen). In De nakomer maken we kennis met Salo en Johanna, de ouders en hun drieling én de nakomer. We volgen hen van 1972 tot 2017; een familieverhaal dat generaties overspant. Hoewel Johanna er alles aan doet vormen ze nooit het hechte gezin dat zij voor ogen had, ze verschillen te veel van elkaar. Maar familie blijft familie en valt dus niet te ontlopen; ze beïnvloeden elkaars leven gewild en ongewild, positief maar veel vaker negatief. Dat maakt het verhaal spannender en ook wel wat herkenbaar.
Ik ga niet te veel vertellen over de plot en alle onvoorspelbare wendingen, laat je verrassen! Verliefdheid, overspel, geheimen, trauma’s, witte privileges, klasse-privilege, ontrouw, religie, geaardheid, eenzaamheid, vriendschap,... het komt allemaal aan bod in dit geweldige Oppenheimer epos. Dat smeekt om een verfilming, een serie om te bingen. (Hoewel het raar gaat zijn om de personages die stuk voor stuk vorm kregen in mijn hoofd op het scherm te zien.)
Grote, grote fan! Bedankt Jean Hanff Korelitz voor deze prachtige roman! (Gesigneerd, woehoe!)
1
7
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Els Van Haute
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
