Lezersrecensie
Zo mooi!
Muizenleven. Door: Eva Meijer.
Alles wat Meijer schrijft is geweldig, ik hou zo van hen. Maar een boek over muizen? Dat was wel een beetje een uitdaging voor mij, aangezien ik er schrik voor heb. En het is niet zomaar een boek met alleen maar woorden; er staan ook foto’s in! En toch heb ik het heel graag gelezen. Is mijn angst voor muizen zelfs wat afgenomen, denk ik. Ze zijn in ieder geval in mijn achting gestegen.
Het boek doet (niet geheel toevallig) denken aan de boeken van Len Howard, over haar samenwonen met vogels. Meijer schreef trouwens een prachtige roman over Howard.
Muizenleven is een verslag van Eva’s samenwonen met verschillende groepen muizen, daarnaast is het ook een pamflet voor meer respect en gelijke rechten voor niet-menselijke dieren. Het is een wetenschappelijk, filosofisch, poëtisch boek. Met hier en daar een gedicht maar elke zin ademt poëzie. Eigen aan de geweldige schrijfstijl van Meijer. Diens werk is steeds van een grote schoonheid.
Liefde, de dood, kijken en bekeken worden, proberen in iemands hoofd te kijken, observeren, leren, groeien als persoon,… het komt allemaal voorbij in dit prachtige pleidooi voor de gelijkheid van alle dieren. Mooi, mooi, mooi!
Alles wat Meijer schrijft is geweldig, ik hou zo van hen. Maar een boek over muizen? Dat was wel een beetje een uitdaging voor mij, aangezien ik er schrik voor heb. En het is niet zomaar een boek met alleen maar woorden; er staan ook foto’s in! En toch heb ik het heel graag gelezen. Is mijn angst voor muizen zelfs wat afgenomen, denk ik. Ze zijn in ieder geval in mijn achting gestegen.
Het boek doet (niet geheel toevallig) denken aan de boeken van Len Howard, over haar samenwonen met vogels. Meijer schreef trouwens een prachtige roman over Howard.
Muizenleven is een verslag van Eva’s samenwonen met verschillende groepen muizen, daarnaast is het ook een pamflet voor meer respect en gelijke rechten voor niet-menselijke dieren. Het is een wetenschappelijk, filosofisch, poëtisch boek. Met hier en daar een gedicht maar elke zin ademt poëzie. Eigen aan de geweldige schrijfstijl van Meijer. Diens werk is steeds van een grote schoonheid.
Liefde, de dood, kijken en bekeken worden, proberen in iemands hoofd te kijken, observeren, leren, groeien als persoon,… het komt allemaal voorbij in dit prachtige pleidooi voor de gelijkheid van alle dieren. Mooi, mooi, mooi!
1
Reageer op deze recensie