Lezersrecensie
Aangrijpend
In 2013 verscheen het boek ‘Geknakte Bloem’ waarin acht vrouwen vertellen van hun leven als seksslavin in Japanse kampen. Dit boek maakte internationaal zoveel indruk dat de rechten werden verkocht aan uitgeverijen in Japan, Korea en China. Het werd dus hoog nodig tijd om dit boek eens te gaan lezen en dit stukje geschiedenis tot ons te nemen.
Op 15 augustus 2020 is het 75 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog officieel ten einde kwam. Dat is ook het moment dat dit boek in de Engelse taal zal verschijnen. Want de doelstelling blijft meer dan ooit: zo veel mogelijk mensen moeten dit weten, en we mogen het nooit vergeten.
Het boek vertelt het verhaal van acht vrouwen die in de Japanse kampen tot seksslavin gedwongen werden. Vaak ook jonge vrouwen, zelfs nog kinderen. Deze vrouwen werden ook wel troostmeisjes genoemd. Een troostmeisje was een vrouw die voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog door particulieren en de Japanse officiële instanties ter beschikking werd gesteld aan de Japanse militairen. Officieel luidt het dat deze meisjes en vrouwen zich vrijwillig aandienden om troost te bieden aan militairen. In werkelijkheid waren deze vrouwen seksslavinnen die tegen hun wil werden vastgehouden en gedwongen werden zich te laten misbruiken.
Het zijn allemaal verhalen die je raken. De ervaringen van deze vrouwen zijn gruwelijk. Je leest het dan ook met veel verbijstering. Hoe is het mogelijk dat mensen, als je ze al mensen mag noemen dit anderen kunnen aan doen. Je probeert je er iets bij voor te stellen, maar dat valt niet mee. Het verdient een diepe buiging dat uiteindelijk enkele van deze vrouwen hun verhaal aan papier hebben toevertrouwd. De wereld mag en moet weten wat er zich in Jappenkampen heeft afgespeeld.
Het boek vertelt niet alleen het verhaal van deze vrouwen, maar ook het verhaal van het krijgen van erkenning en vooral excuses van uit Japan. Vaak een langdurig en moeizaam proces.
Samengevat : Een aangrijpend, soms schokkend en interessant boek. Een boek dat iedereen eigenlijk zou moeten lezen. Zodat men weet en niet vergeet. Het is dan ook goed om lezen dat er een Engelse vertaling uitkomt. Hoe meer mensen er van weten hoe beter.
Op 15 augustus 2020 is het 75 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog officieel ten einde kwam. Dat is ook het moment dat dit boek in de Engelse taal zal verschijnen. Want de doelstelling blijft meer dan ooit: zo veel mogelijk mensen moeten dit weten, en we mogen het nooit vergeten.
Het boek vertelt het verhaal van acht vrouwen die in de Japanse kampen tot seksslavin gedwongen werden. Vaak ook jonge vrouwen, zelfs nog kinderen. Deze vrouwen werden ook wel troostmeisjes genoemd. Een troostmeisje was een vrouw die voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog door particulieren en de Japanse officiële instanties ter beschikking werd gesteld aan de Japanse militairen. Officieel luidt het dat deze meisjes en vrouwen zich vrijwillig aandienden om troost te bieden aan militairen. In werkelijkheid waren deze vrouwen seksslavinnen die tegen hun wil werden vastgehouden en gedwongen werden zich te laten misbruiken.
Het zijn allemaal verhalen die je raken. De ervaringen van deze vrouwen zijn gruwelijk. Je leest het dan ook met veel verbijstering. Hoe is het mogelijk dat mensen, als je ze al mensen mag noemen dit anderen kunnen aan doen. Je probeert je er iets bij voor te stellen, maar dat valt niet mee. Het verdient een diepe buiging dat uiteindelijk enkele van deze vrouwen hun verhaal aan papier hebben toevertrouwd. De wereld mag en moet weten wat er zich in Jappenkampen heeft afgespeeld.
Het boek vertelt niet alleen het verhaal van deze vrouwen, maar ook het verhaal van het krijgen van erkenning en vooral excuses van uit Japan. Vaak een langdurig en moeizaam proces.
Samengevat : Een aangrijpend, soms schokkend en interessant boek. Een boek dat iedereen eigenlijk zou moeten lezen. Zodat men weet en niet vergeet. Het is dan ook goed om lezen dat er een Engelse vertaling uitkomt. Hoe meer mensen er van weten hoe beter.
1
Reageer op deze recensie
