Lezersrecensie
Indrukwekkend
Het boek “Ellen lacht” vertelt het verhaal van Ellen Grooten-Asselbergs. Een verhaal over de Japanse interneringskampen in Nederlands-Indië, waar Ellen als elfjarige in terechtkwam tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het boek begint met een proloog die best wel indrukwekkend kan worden beschreven. Het betreft hier de laatste levensperiode van Ellen, die getroffen wordt door dementie. Voordat de lezer aan dat indringende gedeelte toe is, krijg je eerst een duidelijke uiteenzetting van de ouders, voorouders van Ellen. Daarnaast is er ook ruimte voor de geschiedenis van Nederlands-Indië.
Het boek is geschreven door de zoon Ellen, Ad Grooten, die aan de hand van gevonden persoonlijke brieven van zijn moeder en andere familieleden. Deze brieven maken het verhaal nog persoonlijker. Bijzonder dat deze brieven bewaard zijn gebleven. Het verhaal van Ellen laat zien dat mensen die de jappenkampen overleefden getekend voor het leven waren. Vele trauma’s. Het verhaal van Ellen is meer dan trauma alleen… Het is ook een verhaal van hoop.
Ellen overleefde het interneringskamp en wist een nieuw leven op te bouwen, o.a. in Curaçao en later Nederland. Altijd met een lach, maar van binnen vol met de trauma’s van het interneringskamp en zijn gruwelgebeurtenissen.
De kern van het boek is dat Ad Grooten via de brieven etc. op zoek is gegaan naar antwoorden op vragen die kwamen na het overlijden van Ellen. Waarom sprak zij niet over haar verleden? Wat was haar motivatie? En hoe was het mogelijk dat zij, ondanks alles wat zij in de oorlog en daarna meemaakte, zo ongelooflijk positief in het leven stond? Dat laatste is zeker bewonderingswaardig en een voorbeeld voor iedereen. Altijd het positieve blijven zien.
Het is een open, eerlijk geschreven, meeslepend boek dat de lezer inzicht geeft in de oorlog in Azië. In het kader van dit boek maakte de auteur Ad Grooten samen met zijn broer een kleinkunstvoorstelling met dezelfde naam als het boek. Dus ook in het theater kan men kennismaken met het indrukwekkende, maar bovenal inspirerende verhaal van Ellen.
Het boek begint met een proloog die best wel indrukwekkend kan worden beschreven. Het betreft hier de laatste levensperiode van Ellen, die getroffen wordt door dementie. Voordat de lezer aan dat indringende gedeelte toe is, krijg je eerst een duidelijke uiteenzetting van de ouders, voorouders van Ellen. Daarnaast is er ook ruimte voor de geschiedenis van Nederlands-Indië.
Het boek is geschreven door de zoon Ellen, Ad Grooten, die aan de hand van gevonden persoonlijke brieven van zijn moeder en andere familieleden. Deze brieven maken het verhaal nog persoonlijker. Bijzonder dat deze brieven bewaard zijn gebleven. Het verhaal van Ellen laat zien dat mensen die de jappenkampen overleefden getekend voor het leven waren. Vele trauma’s. Het verhaal van Ellen is meer dan trauma alleen… Het is ook een verhaal van hoop.
Ellen overleefde het interneringskamp en wist een nieuw leven op te bouwen, o.a. in Curaçao en later Nederland. Altijd met een lach, maar van binnen vol met de trauma’s van het interneringskamp en zijn gruwelgebeurtenissen.
De kern van het boek is dat Ad Grooten via de brieven etc. op zoek is gegaan naar antwoorden op vragen die kwamen na het overlijden van Ellen. Waarom sprak zij niet over haar verleden? Wat was haar motivatie? En hoe was het mogelijk dat zij, ondanks alles wat zij in de oorlog en daarna meemaakte, zo ongelooflijk positief in het leven stond? Dat laatste is zeker bewonderingswaardig en een voorbeeld voor iedereen. Altijd het positieve blijven zien.
Het is een open, eerlijk geschreven, meeslepend boek dat de lezer inzicht geeft in de oorlog in Azië. In het kader van dit boek maakte de auteur Ad Grooten samen met zijn broer een kleinkunstvoorstelling met dezelfde naam als het boek. Dus ook in het theater kan men kennismaken met het indrukwekkende, maar bovenal inspirerende verhaal van Ellen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EMBV
Gesponsord
Dé grote hit uit Frankrijk en de start van een serie met een duale tijdlijn. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
