Persoonlijk verhaal

Morfine Fleur, geen alledaagse titel voor een boek. Na de achterflap te hebben gelezen, leek het interessant om het boek in zijn geheel te lezen.

In “Morfine Fleur” beschrijft de auteur Cees van Hoore zijn gedachten en gevoelens nadat bij hem kanker werd geconstateerd. Naast de behandelingen die beschreven worden, neemt de auteur ons ook mee in zijn herinneringen etc. Hij schreef vanaf zijn ziekbed elke dag zijn herinneringen op. Denk hierbij aan zijn jeugd en zijn bespiegelingen over leven, liefde en dood met maar één motto: wie schrijft, die blijft.

Er wordt dus hoofdzakelijk teruggekeken op zijn leven, maar er is uiteraard ook ruimte voor de beschrijvingen van de behandelingen die de auteur onderging en wat die behandelingen met hem deden. Dat zijn momenten waar je als lezer stiller van wordt.

De hoofdstukken zijn kort en worden met regelmaat afgewisseld met gedichten, ook van de hand van de auteur. Het is op sommige momenten een boeiend verhaal, zeker als je in gedachten houdt dat de persoon in kwestie aan een slopende ziekte leed. Het boek laat zijn strijd en overwinning van deze ziekte zien, iets dat zowel door zijn behandelaar als door hemzelf als een ‘wonder’ wordt gezien.

De auteur heeft een zeer eigen stijl van schrijven: eerlijk, open en soms ook erg rauw, met vaak een Haagse inslag. Opvallend in zijn verhaal is zijn enorme liefde voor lezen en boeken. Iedere boekenliefhebber zal zich in dat verhaal herkennen.

Het boek leest lekker vlot weg. Opvallend was wel dat er wat schrijffouten in zaten, letters vergeten, letters opgedraaid… Hopen dat dat er bij een eventuele volgende druk verbeterd kan worden. Dat waren de enige minpuntjes van het boek. “Morfine Fleur”, een boek dat een persoonlijk verhaal vertelt, van strijdbaarheid, hoop etc. Zeker het lezen waard als je van dit genre houdt.