Rauw en krachtig

Herinneringen zijn als geheimzinnige fluisteringen uit een vergeten wereld.

Ik las “De kleuren van het donker” van Chris Whitaker. Het verhaal speelt zich af in een klein Amerikaans stadje in de jaren ’70. De twaalfjarige Patch wordt op een dag ontvoerd en opgesloten in een donkere kelder. In die duisternis hoort hij de stem van Grace, een meisje dat hij niet kan zien, maar die hem door haar woorden moed en troost biedt. Als Patch weet te ontsnappen, is Grace spoorloos verdwenen. Grace blijft hem jarenlang bezighouden, en wat volgt is een zoektocht naar haar .

Ik werd meteen het verhaal ingezogen. De schrijfstijl van Chris Whitaker pakte me vanaf het eerste hoofdstuk en door de korte hoofdstukken leest het verhaal makkelijk weg, ondanks dat het een dikke pil is.

Het verhaal bleef me boeien van begin tot eind. Wat ik vooral sterk vond, is hoe levensecht de personages zijn. Patch en zijn jeugdvriendin Saint zijn rauw, loyaal, beschadigd maar krachtig. Hun onderlinge band is gewoon heel sterk.

Naarmate het verhaal vordert, voel je de spanning groeien, en voor je het weet ben je bij het einde. En deze is een beetje zoals gehoopt.

Ik vind “De kleuren van het donker” een mooi geschreven verhaal over vriendschap en de kracht van herinneringen. Het is een boek dat me van begin tot eind wist vast te houden . Wat mij betreft een echte aanrader.