Een langspeelplaat die blijft hangen.

Jammer, jammer, jammer. Geheel in stijl blijft het begin van deze review ook hangen, net als veel dialogen tussen de verschillende karakters. De weduwe dwaalt grotendeels als een zombie door het boek en dat levert weinig interessante dialogen op. De interactie met haar zoon is nauwelijks boeiender. Na twee keer lezen snapt de lezer heus wel dat ze door de omstandigheden zijn aangedaan. Van de dialogen moet Den Hollander het niet hebben.

Een goede plot verzinnen kan ze daarentegen wel. Het lukt haar om de lezer vrij lang in het ongewisse te laten. Soms lijkt de ene personage de dader te zijn, zijn er twijfels over een ander karakter en blijk je er toch naast te zitten. Tegen het eind van het boek zit er een spannende ontwikkeling in het verhaal, dat een mooi slot zou zijn geweest. De tekst erna leent zich beter voor een epiloog.