Een klassiek voorbeeld van hoe een thriller geschreven moet worden

Ik ben al sinds jaar en dag een fervente liefhebber van de boeken van James Patterson. Vanaf het verschijnen van Op zoek naar Maggie Rose zijn het vooral de verhalen met Alex Cross die mijn bloed sneller doen stromen. Het prachtige Rozen verwelken is hierop absoluut geen uitzondering, aangezien het Patterson wederom gelukt is om met Mastermind een uiterst geloofwaardige (serie) moordenaar neer te zetten. Mede door het gebruik van redelijk korte hoofdstukken lezen de boeken van Patterson makkelijk en snel en wordt je als lezer letterlijk meegezogen in de vaart van de gebeurtenissen.

Rozen verwelken is in principe het eerste deel van een verhaal dat met Schepen vergaan een vervolg heeft gekregen. De lezers die bekend zijn met de reeks Alex Cross titels zullen behoorlijk schrikken van de ontknoping die deze boeken voor hun in petto heeft. Rozen verwelken is het verhaal van een serie geweldadige bankovervallen, die allemaal het werk zijn van de uiterst wrede misdadiger Mastermind. Samen met zijn nieuwe partner Betsey Cavalierre moet Cross deze geesteszieke crimineel zien tegen te houden. Maar op de één of andere manier blijkt Mastermind steeds een paar stappen vooruit te kunnen denken en blijft hij op het oog vrij simpel uit handen van de politie. Daarnaast blijkt hij op onverklaarbare wijze steeds op de hoogte te zijn van alles wat Alex Cross en de FBI van plan zijn te doen. Daarnaast wordt het gedrag van Mastermind ook steeds minder voorspelbaar, wat met name Cross grote zorgen baart.

In z'n totaliteit is Rozen verwelken een prachtig boek met James Patterson absoluut op zijn best. Dit is dan ook een klassiek voorbeeld van hoe een politieroman of thriller geschreven moet worden. Veel beter dan dit worden ze mijns inziens niet gemaakt.