Met Agatha Christie om het hoekje

Een klassiek moordmysterie. Iedereen is verdacht, en we zitten een geïsoleerde, ingesneeuwde lodge in Schotland. Agatha Christie kijkt om het hoekje mee. Fantastisch!
De hoofdstukken zijn beurtelings vanuit een van de vrouwen uit de vriendengroep en door de beheerders geschreven, waarbij iedereen in de ik-vorm schrijft, behalve de jachtopziener, hetgeen hem op twee manieren een uitzonderingspositie geeft.

We zijn hierdoor deelgenoot van de gedachtenspinsels van de dames, maar de mannen leren we alleen uit de tweede hand kennen. Deze zijn hierdoor wat minder uitgediept als de vrouwen, die stuk voor stuk helemaal tot leven koken. Foley kanzich waarschijnlijk beter inleven in vrouwen dan in mannen, gezien haar oeuvre aan vrouwenboeken.
Dat de hoofdstukken niet chronologisch verteld zijn geeft steeds even een kijkje in de toekomst. Dat is verrassend, je wordt een beetje heen en weer geslingerd. Het voegt iets duisters toe aan het verhaal.
De vriendschappen lijken niet allemaal meer zo hecht te zijn als je eerst zou denken, dat merkt iedereen in de groep wel. Dat iedereen ook een geheim lijkt te hebben zorgt voor veel ongemakkelijks, ze lopen op eieren en hierdoor wordt alles zenuwslopend, een niet te stoppen, gierende race naar een zinderende climax.

Pas aan het eind ken je niet alleen de dader, maar ook wie het slachtoffer is! Dat zorgt voor extra, ongewone spanning aan het boek. Een heel goed geschreven debuut, grotendeels ook heel aardig vertaald, dat leest als een trein. En met een titel die natuurlijk voor meerdere uitleg vatbaar is.