Mijn recensie uit 2018

Het jonge ambitieuze stel Liz en Owen woont tussen perfecte gezinnen met succesvolle carrières. Met een zekere afgunst bekijken zij hun buren carole an David, die een ideaal leven lijken te hebben: een goed inkomen, een gelukkig gezinsleven, geborgenheid, en een prachtig zoontje, Charlie. Maar dan verdwijnt Charlie plotseling. Er is geen enkel spoor, hij is onvindbaar. En alles wat perfect leek, zakt als een kaartenhuis in elkaar.
De cover van dit boek ziet er erg spannend uit. Het geeft niet veel vrij over het verhaal, maar maakt je toch nieuwsgierig. Het boek is van goede kwaliteit en leest zeer fijn. Net als het lettertype en de bladzijdes.
Het hele boek is geschreven vanuit de derde persoon. Dit vind ik zelf minder fijn dan wanneer het vanuit een persoon wordt geschreven. Af en toe was het best verwarrend bij wie ik nu weer terrecht was gekomen. Maar later werd het wel duidelijker.
Het verhaal gaat over twee stellen die naast elkaar wonen. Liz en Owen, die in het oude vakantie huisje van Liz wonen. En Carole en David, die naast Liz en Owen wonen in een eigen ontworpen huis met hun zoontje Charlie. Op een dag verdwijnt Charlie plots, wanneer Carole even niet oplette. In het verhaal gaat de politie onderzoek doen en de buren langs. Ook de overbuurman dokter Miller. Dokter Miller is een oude familie vriend van Liz. Maar wegens een ernstig ongeluk is deze vriendschap gebroken en nadat zijn vrouw overleed is hij een beetje een kluizenaar geworden. Het boek begint met een stukje geshchiedenis, het ongeluk.
Tijdens het lezen kom je steeds meer te weten over de personages en hun relaties. En de vraag die je jezelf tijdens het lezen meerdere malen afvraagt is; wordt Charlie gevonden? Zo ja? Levend of niet?
Naar mijn mening was het een leuk boek met een interessant verhaal. Het was niet echt voorspelbaar, maar de spanningsboog liep net te lang door waardoor ik mijn interesse een beetje verloor.