Een vinger op de zere plek in onze klimaat- en democratie-crisis

Het is Roxane van Iperen weer gelukt om feilloos de vinger op de zere plek te leggen. In navolging van 'Eigen welzijn eerst' waarin ze de collectieve maatschappelijke onvrede ontrafelt, richt haar nieuwe boek 'Eigen planeet eerst' zich op de klimaatcrisis, en vooral op de crisis in de democratie die daaronder ligt.

Er bestaan momenteel 2 werelden: de globale wereld van machthebbers, uberrijken en multinationals. En de lokale wereld, waarin we er in onze eigen gemeenschap het beste van proberen te maken. In de globale wereld staat winstbejag centraal: voor elke actviteit wordt gestreefd naar optimalisatie. Goedkope grondstoffen, goedkope lonen, maximale verkoopprijzen, belastingontwijking. We merken er weinig van, omdat we als Westerse consument niet geconfronteerd worden met de rest van de keten.

In onze lokale gemeenschap woedt een andere crisis. De problemen met het klimaat, de woningcrisis ze worden groter. Er zijn geen simpele oplossingen en toch wordt ons dat wel voorgehouden door populistische leiders en partijen. De vreemdeling heeft het gedaan, want dat zorgt ervoor dat we niet naar onszelf hoeven te kijken. Of dat we echt wat moeten veranderen aan hoe we met de globale wereld omgaan.

Een pasklare oplossing, die heeft Van Iperen niet. Die is er misschien ook niet. Ze wijst in ieder geval op het belang van de gemeenschap, de democratische waarden en er samen iets beters van maken. Geen boek voor een lekker gevoel, maar eentje die je aanzet tot meer nadenken over waar we met zijn allen in terecht zijn gekomen. Lees mijn volledige recensie hier: https://leeseenzakenvrouw.nl/recensie/recensie-eigen-planeet-eerst-roxane-van-iperen/