indrukwekkend verhaal gebaseerd op de geschiedenis

Toni Birch (1957) is een Australische Aboriginal, groeide op in een arme arbeiderswijk in Melbourne. Op zijn 15e verliet hij school, zonder diploma’s. Hij werkte als krantenbezorger en brandweerman. Op zijn 30 besloot hij te gaan studeren en behaalde een doctoraat in de kunsten. Hij is academicus, politiek actief mbt klimaatverandering en inheemse zaken en auteur. In zijn boeken verwerkt hij thema’s die de inheemse bevolking raken. Hij heeft veel prijzen gewonnen met zijn boeken, het prijzengeld doneert hij grotendeels aan inheemse jongerenorganisaties.

Op de cover zien we het verschroeide landschap van Australië met oma en haar kleindochter die naar elkaar toelopen en hun armen uitsteken om elkaar vast te pakken. Een mooie symbolische cover. Al moet ik zeggen dat de cover van de originele versie met de wilde bloemen op de graven toch ook wel iets emotioneels heeft.
Het verhaal speelt zich af rond 1960 in een fictief stadje in Australië. De wereld lijkt daar in twee delen te zijn gedeeld door de Deaneslijn, een droge rivierbedding van de Dean. Aan de ene kant wonen de kolonisten en aan de andere kant is het reservaat waar de Aboriginals wonen. In et reservaat gelden de wetten van de witte mensen. De kinderen worden weggehaald uit het reservaat, ze moeten assimileren. Ze vormen de gestolen generatie. Veel van deze kinderen stierven aan de ziektes die heersten buiten hun reservaat zoals de mazelen. Op hun graven bloeien wilde bloemen.
Odette Brown is 63 jaar oud en zorgt voor haar 13-jarige kleinkind Sissy. Ze zijn helemaal op elkaar aangewezen. De Aboriginals geven hun verleden door aan de volgende generatie door het vertellen van verhalen, zo doet oma dat ook aan Sissy. Maar ze vertelt niet alles. Op de muur van hun hutje hangt een foto van Odette’s dochter Lila die op een dramatische manier gestorven is. Eén van de dingen die oma geheim houdt. Over de vader van Sissy is niet veel bekend, maar wel dat hij wit was.
Het beleid is dat kinderen uit het reservaat verwijderd worden. Maar de politieman Bob Shea kneep een oogje dicht. Maar sinds kort is er een nieuwe politieagent Lowe. Lowe gelooft echt dat het beter is om de kinderen weg te halen. Als Odette ziek wordt en geopereerd moet worden aan een tumor zijn ze extra bang voor Sissy. Maar Shea helpt hen te vluchten. Low ontdekt dat ze gevlucht zijn en is vastbesloten hen terug te brengen.
Het verhaal is fictief maar kaart wel de geschiedenis van de Aboriginals aan. De vertelstijl is gedetailleerd maar dit aalt het tempo niet uit het verhaal, dat wordt toch in een hoog tempo neergezet. De karakters van Odette en Sissy zijn goed uitgewerkt , je voelt hun strijd, angst en wanhoop maar ook de enorme liefde voor elkaar en de moed om zich te verzetten. Door de tegenstelling tussen Shea en Lowe wordt het maatschappelijke item aangekaart over hoe de ‘gewone’ bevolking over het weghalen van de kinderen en het assimileren dacht. De schrijnende gevolgen blijken uit de vele graven onder de wilde bloemen die een mooi landschapsbeeld vormen.
Toni Birch weet op een speciale manier aandacht te vragen voor een vergeten/verborgen stukje van de Australische geschiedenis. Het verhaal raakte me zeer en het heeft veel indruk op me gemaakt.
Een aanrader voor liefhebbers van historische boeken die op de werkelijkheid gebaseerd zijn en waarin maatschappelijke misstanden ook niet geschuwd worden.