cosy crime in topvorm

De moord op de Mollenman is het derde deel in de Moorden in het Noorden reeks. Het fijne is dat de covers van deze reeks echt bij elkaar passen en toch toegespitst zijn op het betreffende boek. Zo is op deze cover een rustiek landschap te zien met bos, een water en een strak grasveld het perfecte scenario voor dit verhaal.
Annemiek woont in een groot landhuis met haar man Mark. Mark is ene perfectionist en zodra eer een molshoop te zien is in het gazon schakelt hij een Mollenman in om de mol te vermoorden. Mollen worden op een niet zachtzinnige manier omgebracht. De volgende morgen vindt Annemiek het lichaam van de Mollenman, omgebracht op de manier waarop hij zelf mollen vermoorde. Flora en Fenna voelen zich geroepen Annemiek te helpen bij haar speurtocht naar de dader. In de vorige twee delen hebben zij al ervaring opgedaan en natuurlijk gaan ze als amateurdetectives ook deze casus onderzoeken. Maar het blijft niet bij deze ene moord. Als snel vindt Annemiek een tweede lichaam. En dan wordt het allemaal wel erg ingewikkeld, zeker als de verdenking richting Mark gaat. En wat is het motief? Is er sprake van het redden van dieren of juist niet?
In het eerste deel kwamen de drie dames op een bijzondere manier bij elkaar en werden ze vriendinnen. Drie totaal verschillende karakters die op het eerste gezicht totaal niet bij elkaar pasten maar toch een klik kregen. Hun vriendschap is al aardig op de proef gesteld en is daardoor best hecht geworden. In ieder deel van deze reeks komt een moord op hun pad en ze ontpoppen zich tot amateurdetectives die op een bijzondere manier toch tot resultaat komen. Met humor, onhandigheid, slimheid en vooral doorzettingsvermogen pakken ze iedere zaak op. Daarbij nemen ze het niet altijd even nauw met de regeltjes, maar ook daar komen ze mee weg. Er is een bijzondere connectie met de politie wat hen ook helpt.
Liesbeth van Kempen weet de karakters van de drie dames treffend neer te zetten zonder dat het karikaturen worden. In de loop van de reeks krijgen deze karakters ook steeds meer body en wordt duidelijk wat hun achtergrond is. Hierdoor kan de lezer zich redelijk identificeren met een van hen en bedenken wat zij zouden doen in een dergelijke situatie.
De schrijfstijl is fijn, geen moeilijke woorden of lange zinnen. Het past precies bij dit cosy crime genre. Door de korte hoofdstukken die steeds vanuit een ander perspectief verteld worden krijgen de lezers een brede blik op alles wat er speelt en kunnen ze meedenken over de who done it vraag. De auteur weet toch de spanning tot het einde vast te houden wat heel knap is.
Voor de cosy crime liefhebbers leveren de boeken uit deze reeks hele fijne leesuurtjes op.