Historie met een vleugje spanning

De cover straalt de sfeer van de schilderijen van Vincent van Gogh uit en trekt de lezer direct in de historische sfeer.

Vincent logeert in Auvers in de herberg van de ouders van Adeline. Hij staat bekend als een vreemde excentrieke man die zijn ellende probeert te vergeten door veel te schilderen. Tussen Adeline en Vincent ontstaat een prettige band, zij trekt zich niks aan van alle roddels en vooroordelen. En als hij haar wilt schilderen vindt ze dat een hele eer.
Ondertussen maakt ze zich wel zorgen over haar goede vriendin Charlotte die ook in de herberg werkt. Er speelt iets maar wat daar kan ze de vinger niet op leggen.
In het plaatsje is verborgen onrust omdat een groepje jongeren de vrouwen en sommige mannen behoorlijk belagen. Niet alles is zo vriendelijk als het lijkt.
Als Vincent op een dag bloedend thuis komt en zegt dat hij zichzelf neergeschoten heeft gelooft Adeline er niks van en gaat op onderzoek uit.

We beleven het verhaal vanuit Adeline, maar ook Vincent leren we goed kennen door de lange brieven die hij schrijft aan zijn broer Theo.
De karakters zijn niet echt heel diep uitgewerkt, maar genoeg om ze in dit verhaal goed tot hun recht te laten komen. Het combineren van fictie met historie over een personage waarover zoveel bekend is, is best gewaagd en knap. Marianne en Theo Hoogstraten zijn daar best goed in geslaagd. En het is erg fijn dat ze in het nawoord verantwoording afleggen over wat historisch is en wat fictie.
Het verhaal is op een prettige manier geschreven op de voor hen bekende manier met makkelijke taalgebruik en een vrij hoog tempo van vertellen. Als lezer blijf je hierdoor geboeid.
Is het echt een thriller? Voor mij niet, meer een roman met een spannend tintje. Maar zeker prettig te lezen en vooral voor lezers die graag historische boeken lezen zeker een aanrader.

Ik waardeer dit boek met 3 1/2 ster.
Met dank aan Vrouwenthrillers en De Crime Compagnie voor dit leesexemplaar in het kader van de blogtour .