historische spanning

Esther is geboren in Nijmegen maar woont in Den Haag. Twee steden met veel historische bagage en een mooie inspiratiebron voor boeken met een historische karakter. Na Duimkruid is Tot het bittere einde haar tweede historische thriller en een derde over Lady Moody is al in de maak.
Op de cover zien we een jonge vrouw, Anna, in historische kleding en met een groen medicijnflesje in haar hand. Een mooie serene cover die zeker spanning oproept.
Het verhaal speelt in 1672. Er heerst veel onrust in het land. De Fransen dreigen binnen te vallen en binnen de Republiek is er een strijd gaande tussen de Prinsgezinden en Staatsgezinden. De gebroeders de Witt zijn aan de macht en hebben veel veranderingen doorgevoerd. Zo is het stadhouderschap afgeschaft om te voorkomen dat Willem 3 van Oranje dat kon worden. Er is een complot tegen de gebroeders de Witt en ze worden afgeslacht en verminkt. Dit intrige vormt de achtergrond voor het verhaal. In deze samenleving leeft Anna.
Anna is een intelligente jonge vrouw die van haar vader meer kansen heeft gekregen dan voor een vrouw gebruikelijk is in deze tijd. Maar ook zit ze gevangen in een gewelddadig huwelijk met Peer. Zij en haar dochtertje lopen steeds gevaar. Scheiden is in die tijd een schande en is duur. Toch wil ze het proberen. Echter dit heeft onbedoelde gevolgen. Haar vader pleegt zelfmoord. Anna vertrouwd het niet, want waarom? Samen met haar oom, arts Govard gaat ze op onderzoek uit. Maar haar oom en zij dragen een geheim mee waardoor ze ook in gevaar komen. Ze doorstaan veel ontberingen en gevaren maar geven niet op.
De sfeer van de tijd wordt in Tot het bittere einde goed neergezet. Als lezer waan je je in de 17e eeuw. De beschrijving van het leven, het geloof, de omgeving, het spinhuis, de prostituees, de artsen en kwakzalvers geven het verhaal een mooi decor.
Het karakter van Anna is goed uitgewerkt, haar sterkte en zwakke kanten, haar emoties, haar trouw en angsten zijn voelbaar. Ook van Govard krijgen we een goed beeld. De ondersteunende karakters zoals Cornelis en Peer blijven echter wat vlak. Storend? Nee. Jammer? Ja.
Het einde is verrassend maar ook wat gezocht.
Tot het bittere einde is een goed geschreven spannende roman. Waarom classificeer ik het als een roman en geen thriller? Voor een thriller is de spanningsboog voor mij te laag aangezien dit vooral uit de historische verhaal gehaald wordt en minder uit de casus zelf. De auteur heeft het fictieve verhaal wel erg goed in de non-fictieve context te verweven.
Voor lezers die van verhalen met een historisch tintje en de combinatie fictie en non-fictie houden is dit absoluut een aanrader.

Ik mocht dit boek lezen voor de blogtour van Vrouwenthrillers en The Crime Compagnie, waarvoor hartelijk dank!