Lezersrecensie
Eerste Kluun...
Ik moet iets bekennen: dit is mijn eerste Kluun. En ja, daar schaam ik me een beetje voor. Tegelijk ben ik er ergens ook blij om. Want hoewel veel lezers zweren bij Komt een vrouw bij de dokter, en dat boek als literaire hoogtepunt zien, stap ik nu fris en onbevangen in Kluuns wereld.
En wat voor wereld dat is. Haantjes leest als een sneltrein: korte hoofdstukken, directe taal, en geen omslachtige beschrijvingen van landschappen of existentiële mijmeringen. Geen literaire franje, wel een inkijkje in het leven van Stijn. Een man die leeft voor geld, vrouwen, feestjes en vooral zichzelf.
De humor is scherp en vaak ronduit briljant. Kluun weet zijn hoofdpersoon met zoveel zelfspot en ironie neer te zetten dat je ondanks alles tóch blijft lezen. Je walgt soms van Stijn, maar je vermaakt je evengoed.
Het beeld van vrouwen in dit boek is onmiskenbaar plat: vrouwen worden benaderd als trofeeën, lustobjecten of statusverhogend decor. Maar Haantjes pretendeert dan ook geen feministisch pamflet te zijn. Het is een karikatuur, een spiegel van een tijdperk en van een man die zichzelf met bravoure en holle praat overeind probeert te houden.
Wat het boek net boven het ordinaire uittilt, is de onderliggende tragiek. Je voelt de leegte onder de oppervlakte. De angst om niet te tellen. De drang om gezien te worden. Het wordt nergens diepgravend, maar die laag is wel voelbaar, als een knipoog naar de lezer die verder durft te kijken.
Kortom: Haantjes is geen meesterwerk, maar wel een vermakelijke, rauwe roman vol testosteron en zelfspot. Ideaal als je zin hebt in iets snels, fouts en bij vlagen pijnlijk herkenbaars. Geen boek om te herlezen, maar wel eentje dat je in één ruk uitleest.
En wat voor wereld dat is. Haantjes leest als een sneltrein: korte hoofdstukken, directe taal, en geen omslachtige beschrijvingen van landschappen of existentiële mijmeringen. Geen literaire franje, wel een inkijkje in het leven van Stijn. Een man die leeft voor geld, vrouwen, feestjes en vooral zichzelf.
De humor is scherp en vaak ronduit briljant. Kluun weet zijn hoofdpersoon met zoveel zelfspot en ironie neer te zetten dat je ondanks alles tóch blijft lezen. Je walgt soms van Stijn, maar je vermaakt je evengoed.
Het beeld van vrouwen in dit boek is onmiskenbaar plat: vrouwen worden benaderd als trofeeën, lustobjecten of statusverhogend decor. Maar Haantjes pretendeert dan ook geen feministisch pamflet te zijn. Het is een karikatuur, een spiegel van een tijdperk en van een man die zichzelf met bravoure en holle praat overeind probeert te houden.
Wat het boek net boven het ordinaire uittilt, is de onderliggende tragiek. Je voelt de leegte onder de oppervlakte. De angst om niet te tellen. De drang om gezien te worden. Het wordt nergens diepgravend, maar die laag is wel voelbaar, als een knipoog naar de lezer die verder durft te kijken.
Kortom: Haantjes is geen meesterwerk, maar wel een vermakelijke, rauwe roman vol testosteron en zelfspot. Ideaal als je zin hebt in iets snels, fouts en bij vlagen pijnlijk herkenbaars. Geen boek om te herlezen, maar wel eentje dat je in één ruk uitleest.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EstherdeGraaff
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
