Aangrijpend én hartverwarmend

Abu Laith, ‘de leeuwenvader’, zorgt al zijn hele leven voor dieren – tot groot onbegrip van buren en vrienden. In het Iraakse Mosul, een stad die verscheurd wordt door oorlog, vergt dat al zijn energie. De dieren in Mosul Zoo hebben het zwaar. De terreur die het bewind van IS met zich meebrengt en de bombardementen die erop volgen om de stad te bevrijden, zorgen voor een onhoudbare situatie. Het is onmogelijk om voldoende voer bij de dieren te krijgen en langzaamaan verzwakken ze allemaal…

Louise Callaghan is correspondent in het Midden-Oosten voor The Sunday Times. Ze won in 2016 The Britisch Press Award for Young Journalist of the Year en gooide hoge ogen met haar artikelen over de migranten op Lesbos en de coup in Turkije. Forbes nam haar op in de lijst ’30 Under 30’ om in de gaten te houden. Ze studeerde geen journalistiek, maar rolde er na de universiteit in door bij The Sunday Times als stagiair aan de slag te gaan. Ze staat bekend om haar manier van schrijven, waarbij ze de menselijke kant toont van moeilijke situaties en dat is zeker herkenbaar in De leeuwenvader van Mosul. Het boek is vertaald door Ruud van de Plassche.

De leeuwenvader van Mosul draait om Abu Laith en je kunt je geen beter hoofdpersonage wensen voor een boek. Hij spat gewoon van de pagina’s af: de passie die hij voor de dieren heeft, is onvoorstelbaar en sijpelt op elke pagina naar de lezer toe. Je krijgt zo veel bewondering voor Abu Laith en dat zorgt ervoor dat zijn (vele!) slechte karaktereigenschappen naar de achtergrond verdwijnen. Het is net als bij een stout kind waar de ouders, nadat het kattenkwaad heeft uitgehaald, vol liefde een aai over de bol geven en weer verder gaan met van hun kind houden. Abu Laith is moeilijk te vergelijken met een kind, maar toch gaan zijn opvliegendheid en enthousiasme hand in hand en zorgen ze ervoor dat hij zich uit vaak penibele situaties kan redden.

De dynamiek wordt natuurlijk ook gecreëerd door de wijze waarop Callaghan verslag doet van de gebeurtenissen. Het verhaal volgt verschillende personen en vertelt ook een deel van het verleden van Abu Laith, toen hij nog niet ‘de leeuwenvader’ werd genoemd en dus nog gewoon met Imad werd aangesproken. Vooral door die duik in zijn achtergrond krijg je wat meer grip op de Iraakse cultuur en het totale beeld van Abu Laith’s karakter. Ook de jonge mannen Marwan en Hakam hebben een speciale rol in dit verhaal en zijn van onschatbare waarde geweest. Door hun delen krijg je een andere blik op bepaalde situaties. Wat als je verliefd wordt en niet weet of je geliefde veilig is tijdens de bombardementen?

Luchtigheid voert de boventoon in De leeuwenvader van Mosul. Dat is bijzonder te noemen, aangezien het boek zich toch echt in het midden van een gruwelijke situatie afspeelt. Af en toe moet je als lezer echt lachen en vergeet je de ellende waar de personages zich in bevinden. Toch blijft Callaghan aandacht houden voor de onrechtvaardigheid die zich in Mosul voordoet, maar door het geheel te doorspekken met ‘sappige’ details geeft ze meer kleur aan de gebeurtenissen.

Wat je eruit meeneemt als lezer, is het feit dat niet alles alleen maar slecht is en dat je het hoofd nooit mag laten hangen. Abu Laith, maar zeker ook Dokter Amir van de dierenwelzijnsorganisatie Four Paws kenmerken zich door hun doorzettingsvermogen en ijzeren wil. Er is veel moed voor nodig, en wat helpende handen en een portie geluk dragen daar ook toe bij, maar waar een wil is, is een weg. De leeuwenvader van Mosul is een prachtig boek, aangrijpend en tegelijkertijd hartverwarmend. Het gaat over dieren én over mensen, over hun goede en slechte kanten. Callaghan neemt je mee naar de donkerste dagen van Mosul en zorgt ervoor dat je deze prachtige verwoeste stad en haar veerkrachtige inwoners in je hart sluit.