De groei van een serie

Voor de mensen die Voorlopers gelezen hebben en die reikhalzend uit zaten te kijken naar het vervolg heb ik erg goed nieuws. 'De kracht van velen' voelt vertrouwd en verfrissend tegelijk. Zo hoort dat.

Emma keert terug naar Precursor om te starten aan het nieuwe schooljaar. Ook Jona gaat mee naar Precursor, samen met zijn moeder. Enkele dagen voor hun vertrek gebeuren er vreemde dingen op Precursor, waardoor ze vroeger vertrekken om nog op tijd te zijn voor de speciale Cirkelceremonie. Die Ceremonie moet alle voorlopers beschermen, want er heerst een vreemde ziekte die alle steeds meer slachtoffers eist. Zullen Emma en haar vrienden er in slagen om een remedie te vinden voor ze allemaal bezwijken?

De personages zijn allemaal geëvolueerd in dit deel en dat zorgt voor een mooie dynamiek. Als lezer herken je de personages en dat voelt een beetje als 'thuis komen', maar toch is dit boek zeker geen herhaling van Voorlopers. Emma, Philana, Kasper en Alex zijn merkbaar een jaar ouder geworden en daardoor zijn de verhoudingen tussen hen ook veranderd. Verliefdheid komt zeker weer aan bod, maar voert ook in 'De kracht van velen' niet de boventoon.

'De kracht van velen' lees je in een paar uur uit en dat komt mede door de aantrekkelijke schrijfstijl. Het enige mindere puntje is dat de conversaties soms een beetje 'gekunsteld' aanvoelen. Daarmee bedoelend dat het verhaal echt als een Young Adult aanvoelt, maar taal in de conversaties soms erg volwassen is.

De plot heeft een mooie opbouw én afwikkeling. Als je het vergelijkt met Voorlopers, is daar zeker een groei te merken van de auteur. Toch is er wel de hoop dat het derde deel nóg voller wordt, want de honger blijft nog steeds wat knagen. Er is nog niet het ultieme voldane gevoel.

In ieder geval is het uitkijken naar het volgende deel. Wat heeft Mirjam Hildebrand dan voor ons in petto? Dit deel is erg geslaagd en is een aanrader als je van Voorlopers hebt gesmuld!