Aangrijpend verhaal over opgroeien met een verslaafde ouder

Wat een indrukwekkend boek is dit! Yvonne heeft een vlotte, directe schrijfstijl waardoor ik steeds door wilde lezen om te weten hoe het verder ging.
Ik vind het een mooie keuze om het verhaal ook deels vanuit Ria te vertellen, aangezien in vergelijkbare boeken vaak alleen het kindperspectief wordt belicht. Als lezer wilde ik Ria soms door elkaar schudden, maar tegelijkertijd wenste ik vooral dat ze de hulp zou krijgen die ze nodig had om af te kicken en haar kinderen zelf op te kunnen voeden.
Op sommige momenten had ik nog iets meer details over de gevoelens en gedachten van Ria willen lezen. Bijvoorbeeld wanneer ze vrij neutraal leek te reageren op heftige situaties, zoals op de situatie rond zoon Menno. Aan de andere kant is het ook logisch dat Ria's emoties afgevlakt zijn door het vele drankgebruik.

Het grootste deel van het boek is vanuit Jasmijn geschreven. Zij is erg volwassen voor haar leeftijd en dit is te merken aan haar gedachten en gedrag, maar dit lijkt mij ook een "logisch" gevolg van haar thuissituatie. Jasmijn is een lief, slim en sterk personage en het is ontroerend én schrijnend om te lezen hoeveel zij van haar moeder blijft houden en hoe zij haar moeders gedrag "goedpraat" en vooral ziet wat zijzélf anders kan doen.

Wodka & Ranja is een aangrijpend, beklemmend verhaal over verwaarlozing en mishandeling. In het verhaal wordt duidelijk gemaakt dat een slechte opvoedingssituatie soms over generaties heen blijft bestaan; Ria heeft ook zelf geen fijne jeugd gehad. Ondanks dat het verhaal in de jaren '70 speelt, zijn veel thema's helaas nog steeds actueel (o.a. verslaafde ouders, multiprobleemgezinnen, gebrek aan pleeggezinnen voor kinderen en zeker voor kinderen met een meervoudige beperking)
Het verhaal wordt op een logisch moment afgerond. Desondanks ben ik erg benieuwd hoe het verder is gegaan met Jasmijn, Imke en Menno; mocht er een vervolg komen, dan ga ik het zeker lezen!

Kortom, dit boek is een mustread voor iedereen die met kinderen werkt! Supertof ook van Yvonne dat de helft van de royalty's naar stichting Het Vergeten Kind gaat, die zich inzet voor kinderen die niet veilig en liefdevol kunnen opgroeien.