Het boek dat me tot de feelgood bekeerde

Ik ben geen feelgood-lezer. Dacht ik. Maar toen vlogen me de enthousiaste reacties op Mia Zomerdijks tweede boek om de oren, en die klonken zo aantrekkelijk dat ik me eraan heb gewaagd.

En ik werd beloond.

Leonie is veertiger, single, en gepassioneerd kinderjuf. Het leven is goed zoals het is, maar misschien zou het nog beter als het lot er iemand aan zou toevoegen. Om het lot een handje te helpen, verstopt ze zeven briefjes, en waagt ze met zeven mannen de gok. Vindt Leonie op die manier de liefde van haar leven? En áls ze de liefde van haar leven op die manier vindt... wat dan?

Zo gesteld klinkt het als de plot van een heel aardige romcom, al is het idee van de zeven briefjes naar mijn smaak heel origineel en geweldig leuk gevonden. Maar ook al is 'Zeven briefjes' vaak heel geestig en bij vlagen zelfs hilarisch (die dates!), het doet dit boek onrecht aan om het als romcom weg te zetten.

Bovenal vond ik het een heel écht boek. Het leest weg alsof je beste vriendin je haar levensverhaal vertelt; alsof het niet anders kan of Zomerdijk is zelf kinderjuf, 'Zeven briefjes' een minstens deels autobiografisch verhaal (geen idee of dat zo is). Het proza vloeit uitzonderlijk natuurlijk, met vaak fraaie vondsten en leuke kwinkslagen, maar vooral een vertelstijl die onwijs soepel wegleest.

Toch krioelt het van de mooie gedachten, fraaie inzichten, en vooral talloze miniportretjes van niet alleen de hoofdpersonages, maar ook alle bijfiguren en de voorbijgangers die Leonie als fervent mensenkijker observeert. Met drie woorden of twee korte zinnen zet Zomerdijk al die mensen telkens in één keer zo treffend neer dat het ook bijdraagt aan de heerlijke leesbaarheid van het boek, en de échtheid ervan.

En het treffends heeft Zomerdijk in beeld gebracht hoe liefde kan zijn, hoe die kan inslaan als bliksem, of juist kalm groeien; hoe je liefde kan omarmen of juist wantrouwen; en wat het kan betekenen om 'de ware' te vinden, of juist niet. En hoeveel pijn het kan doen als het op wat voor manier dan ook eindigt.

Bovenal is 'Zeven briefjes' dan ook een intens liefdevol boek; Zomerdijk moet veel van Leonie hebben gehouden om haar zo'n prachtig, heerlijk verhaal te geven.