Jammer zeg

Het leek zo'n spannend idee, een seriemoordenaar die jaarlijks via de kelder het huis van zijn slachtoffers binnendringt. Maar bijna alles wat dit een geslaagd boek had kunnen maken, ontbreekt.

Het hele boek door slaat de spanning volkomen dood. De scenes waarvan ik op basis van opbouw en context moet vermoeden dat ze het spannendst hadden moeten zijn, lijden zonder uitzondering aan een dodelijke fletsheid. En het is vanaf het begin evident wie de moordenaar moet zijn, zó evident dat het feit dat de personages het niet door hebben vooral betekent dat ze óf enorm dom zijn, óf het slachtoffer van plotgedreven schrijversinterventies.

Een belangrijke premisse van het verhaal is dat de moorden worden beschreven in een anoniem manuscript, en dat dit manuscript zó goed is dat het na uitgave direct een bestseller wordt. Maar de fragmenten uit het boek waarmee elk hoofdstuk begint, zijn gewoon erg slecht. Wat dat betreft lijkt de writer's block waarmee een van de hoofdpersonen worstelt wel een weerspiegeling van een belemmering die Winter wellicht zelf ervoer bij het schrijven.

En dan is er nog die mislukte plotwending aan het einde, de manier waarop een van de personages ontdekt waar de moordenaar zich al die tijd heeft schuil gehouden. Zonder al teveel te verraden kan ik alleen maar zeggen dat er niks van klopt: de ontdekking die deze persoon naar het schuilhol leidt, blijkt na het betreden van dat schuilhol architectonisch van geen kanten te kloppen.

Voeg daar nog bij dat het boek tot aan de laatste pagina zelf niet lijkt te weten of het een 'gewone' of bovennatuurlijke thriller wil zijn, en de chaos is compleet.

Dit idee verdiende echt een beter boek.