Lezersrecensie
Terechte winnaar van de Gouden Strop
Het verbaast me niets dat deze thriller de NBD Biblion Gouden Strop heeft gewonnen. En dat de jury daarbij een moeilijke keuze had tussen dit boek en de andere vier shortlisters, stemt optimistisch voor de toekomst van de Nederlandse thriller: vier* nieuwe boeken van dit niveau in 2024!
In 'De prijs' beschrijven Asman en Van de Ven minutieus en met veel kennis van zaken beide kanten (of moet dat zijn: alle vier de kanten?) van een undercoveroperatie in de internationale drugshandel. We volgen het team van USO, een soort Special Ops-achtige internationale politie-eenheid, dat naar aanleiding van een paar mislukte drugstransporten achter een meedogenloze misdaadorganisatie aanjaagt. We kijken door de ogen van Gita, die met haar veganistische cateringbedrijf misschien wel een dekmantel is voor die drugshandel. We leven mee met Tess, die undercover is bij het bedrijf van Gita. En intussen vallen in Peru de schellen van de ogen van een oud besje op een plantage.
Wat zo sterk is aan dit boek, is de afwisseling, waarbij de schrijvers laten zien dat ze elk element beheersen. Er zijn actiescènes, waarbij politie-interventies bloedstollend spannend en filmisch van minuut tot minuut worden verteld. Het boek is een police procedural, dat ons stap voor stap, en heel realistisch voelend, meeneemt in het werk van het politieteam.
Maar het is ook een studie van de impact van aan de ene kant het politiewerk, en aan de andere kant de drugshandel, op alle betrokkenen. We leven mee met de groeiende vertwijfeling van Gita over de rol van haar bedrijf. We voelen empathie voor Tess, die lijdt onder de constante stress van haar dubbelrol, nog verergerd door haar groeiende sympathie voor Gita. En het sterkste komt die studie tot zijn recht in de invoelbare weergave van de verslagenheid van de politie-hoofdpersonen als er zich een volkomen onverwachte tragedie voordoet. (Meer zeg ik er niet over, om spoilers te vermijden.)
Dat de schrijvers daarbij de lezer ook nog niet te veel aan het handje nemen, en veel en goed gebruik maken van show, don't tell, tilt het boek nog een niveau hoger.
De cover van het boek trekt de voor de hand liggende vergelijking met series 'Undercover' en 'Penoza'. Maar naar mijn smaak slaat die vergelijking de plank mis: 'De prijs' is beter.
* Ik zeg vier, niet vijf, omdat ik mezelf als schrijver van 'Kleinste kwaad' anders een te grote veer tussen de billen steek :-D
In 'De prijs' beschrijven Asman en Van de Ven minutieus en met veel kennis van zaken beide kanten (of moet dat zijn: alle vier de kanten?) van een undercoveroperatie in de internationale drugshandel. We volgen het team van USO, een soort Special Ops-achtige internationale politie-eenheid, dat naar aanleiding van een paar mislukte drugstransporten achter een meedogenloze misdaadorganisatie aanjaagt. We kijken door de ogen van Gita, die met haar veganistische cateringbedrijf misschien wel een dekmantel is voor die drugshandel. We leven mee met Tess, die undercover is bij het bedrijf van Gita. En intussen vallen in Peru de schellen van de ogen van een oud besje op een plantage.
Wat zo sterk is aan dit boek, is de afwisseling, waarbij de schrijvers laten zien dat ze elk element beheersen. Er zijn actiescènes, waarbij politie-interventies bloedstollend spannend en filmisch van minuut tot minuut worden verteld. Het boek is een police procedural, dat ons stap voor stap, en heel realistisch voelend, meeneemt in het werk van het politieteam.
Maar het is ook een studie van de impact van aan de ene kant het politiewerk, en aan de andere kant de drugshandel, op alle betrokkenen. We leven mee met de groeiende vertwijfeling van Gita over de rol van haar bedrijf. We voelen empathie voor Tess, die lijdt onder de constante stress van haar dubbelrol, nog verergerd door haar groeiende sympathie voor Gita. En het sterkste komt die studie tot zijn recht in de invoelbare weergave van de verslagenheid van de politie-hoofdpersonen als er zich een volkomen onverwachte tragedie voordoet. (Meer zeg ik er niet over, om spoilers te vermijden.)
Dat de schrijvers daarbij de lezer ook nog niet te veel aan het handje nemen, en veel en goed gebruik maken van show, don't tell, tilt het boek nog een niveau hoger.
De cover van het boek trekt de voor de hand liggende vergelijking met series 'Undercover' en 'Penoza'. Maar naar mijn smaak slaat die vergelijking de plank mis: 'De prijs' is beter.
* Ik zeg vier, niet vijf, omdat ik mezelf als schrijver van 'Kleinste kwaad' anders een te grote veer tussen de billen steek :-D
1
Reageer op deze recensie
