ONVERTEERBAAR SLOT

Pas deze zomer dit veel, maar niet door iedereen, geprezen boek gelezen. Alle kans dus dat weinigen deze recensie zullen lezen.
Voor wie een echte en spannende thriller verwacht, is het boek wel een teleurstelling, ondanks het fascinerende gegeven van de vrijwel totale ondergang van de mensheid door een alles verwoestend virus. Het verhaal over de opbouw van een nieuwe wereld is in het begin wel intrigerend en boeiend maar wordt te vaak en soms te langdurig onderbroken door de persoonlijke verhalen die niet altijd wat toevoegen.
De eerste zin van Koorts is: 'Ik wil je vertellen over de moord op mijn vader'. Dat roept wel spanning op maar gaandeweg blijkt dat het eigenlijk niet om die moord gaat. Die lijkt slechts een detail in de levendige maar ook wel wat langdradige beschrijving van een utopische samenleving.
De moord op de vader brengt ons naar het slot van het verhaal. Een slot dat in veel recensies verrassend wordt genoemd, in Trouw zelfs geweldig. Anderen vinden het einde wat tegenvallen, vooral wat al te kort en te haastig afgeraffeld.
Nergens wordt het slot nader toegelicht, mogelijk om spoilervrij te blijven. Maar de sluier moet wel een beetje opgetrokken worden, zonder alles te verraden: het verwoestende virus dat miljarden mensen gedood heeft, is geen toeval en geen goddelijke ingreep. Het is doelbewust verspreid door een klein groepje wetenschappers die 'de pandemische armoede en de opwarming van de aarde' die onomkeerbaar tot de ondergang zullen leiden, niet meer kunnen aanzien. Deze groep besluit daarom de mensheid uit te roeien: 'de mens kan toch niet veranderen.' 'Wat voor recht heeft de mens, ook maar een dier, om deze massamoord (op alle andere diersoorten ) te plegen?' Om vervolgens zelf een massamoord te plegen op de menselijke diersoort.. Geen Hitler die zes miljoen leden van een hem onwelgevallige mensen/dierensoort liet vermoorden, maar een arrogant groepje zich superieur voelende mensen die MILJARDEN mensen/dieren vermoorden.
Met behulp van een vaccin kan het groepje uitverkorenen - met hun geliefden! - gespaard blijven. De schrijver uit door middel van de hoofdpersoon nauwelijks een woord van kritiek. De hoofdpersoon ontvlucht weliswaar de groep en zoekt zijn utopische gemeenschap weer op maar uit niets blijkt dat hij dit doet uit afschuw voor dit arrogante, elitaire groepje massamoordenaars. En ook is het de vraag of hij dit doet terwille van die utopie of omwille van de liefde voor zijn vriendin. Want wat was zijn eerste zin: 'Ik wil je vertellen over de moord op mijn vader.' Hij had mij wel wat meer mogen vertellen over de moord op miljarden vaders, moeders, kinderen.
Dit slot is voor mij de doodsteek voor het hele verhaal en ik kan het niet over mijn geweten krijgen er meer dan 1 ster voor te geven. Maar eigenlijk liever geen.