Een façade met overschrijdende grenzen

Een boek dat lekker wegleest. Niet meer en niet minder. Wat ik vooral jammer vind is dat het boek net niet spannend genoeg is voor een psychologische thriller. Toch heeft het boek me genoeg leesplezier opgeleverd. Interessant is dat het boek vanuit twee verschillende perspectieven wordt verteld. Vanuit het perspectief van Iris de hoofdpersoon, een ietwat naïeve dertiger die de auto van haar moeder, een oldtimer, terugbrengt naar haar woning in Portugal. Het tweede perspectief is (in cursief) geschreven vanuit een gefrustreerd psychopatisch persoon die zijn zinnen op Iris heeft gezet. Het boek was beter geweest als de karakters wat verder waren uitgediept.