,,Ik schrijf een boek altijd in één keer, de eerste versie is het en blijft het. En dan zeg jij: 'Dat is verdomde goed te merken, er mankeert nog van alles aan'. Ik herinner mij die woorden van Tomas Ross goed, hij sprak ze uit toen ik hem lang geleden voor een Noord-Hollands weekblad interviewde.

Mathilde is niet het beste boek dat Ross het licht heeft doen zien. Als geboren en getogen Amsterdammer las ik geboeid en met veel herkenning zijn sfeervolle tekening van de hoofdstedelijke jetset in de jaren '70. Prima onderzoek gedaan, de feiten kloppen.
Maar dan gaat het mis. De verhaallijn wordt warrig en je moet je kop er goed bij houden om alles te volgen. Met als dieptepunt het slot waarin de moordenaar wordt opgevoerd, maar je naar z'n identiteit moet gissen. Er worden wat tipjes van de sluier opgelicht, maar te weinig om mij het raadsel op te laten lossen.

Tomas Ross moet toch maar eens aan herschrijven gaan denken. Toen ik hem destijds in Middelie interviewde werkte hij nog met een schrijfmachine. Inmiddels zal hij de computer wel ontdekt hebben. Daarmee is het een simpele zaak om een manuscript zodanig onder handen te nemen dat er een goedlopend en ook kloppend verhaal uitrolt. Als de auteur tenminste kritisch is en in z'n eigen vlees durft te snijden...