Een debuut dat onder de huid kruipt

Al zolang er literatuur bestaat wordt machtsmisbruik vaak als onderwerp beschreven, waarbij seksueel machtsmisbruik frequent als thema aangegrepen wordt. Zoals Nabokovs Lolita het verhaal vertelt vanuit het perpectief van de dader worden romans ook vaak verteld vanuit het perspectief vanuit het slachtoffer. Wat gebeurt er een vijftien jarige studente Nabokovs epos ziet als een liefdesverhaal, zoals ze als haar eigen ervaringen ziet als een romance?

Kate Elizabeth Russel begon haar debuut 18 jaar geleden met een kort verhaal en bouwde dit in de jaren daarna uit tot deze roman die in deze periode van de #metoo-beweging extra oproept. Russel beschrijft haarfijn, in twee mooi in elkaar vervlochten verhaallijnen, hoe een docent onder de huid van de leerling kruipt. Hij gaat nog verder, hij laat zijn ideeën en gedachten in haar brein sijpelen waardoor zij totaal aan hem verslingerd raakt en hem op een voetstuk zet. Zij blijven contact houden en als lezer volg je haar gedachten en gevoelens waardoor de roman onder je huid kruipt. Een verhaal dat je raakt en tegelijkertijd afstoot.
De auteur wisselt heftige gevoelens en rauwe emoties af met prachtige poëtische omschrijvingen van de omgeving en literatuur. Zij verweeft op zo’n natuurlijke manier diverse klassiekers in het verhaal, dat men tijdens het lezen een stapel boeken zal verzamelen om deze direct aansluitend te gaan lezen.
Een enkele keer betrapt men deze debuterende schrijfster op herhalingen in beschrijvingen van handelingen van personages maar in het geheel van deze mooie roman zal men haar dat snel vergeven.

Het is het perspectief van de 33 jarige, die door haar omgeving als slachtoffer wordt bestempeld maar zichzelf zo niet kan zien, die het verhaal en de discussie die het uitlokt een bijzondere twist geeft. Zij beziet de man die door haar omgeving als dader bestempeld wordt met heel andere ogen. Lukt het haar om anderen te overtuigen of moet ze zelf anders op haar leven terugkijken?