Een degelijk verhaal

Anton, een leraar Nederlands, deed op 22-jarige leeftijd als student onderzoek naar wat een lezer ervaart op de plek waar een literair werk wordt gesitueerd. In het bijzonder de romans waar Anton erg van hield: Lolita van Nabokov, L’amant van Duras. De toon is gezet: Anton is gefascineerd door de passie van een oudere man voor een jong meisje, een nimfe of zelfs nimfijn. Hij reist naar Ithaca (USA), Saigon. Hij komt er in contact met jonge meisjes: Kirsten, Andrea. Ze doen hem denken aan een jeugdvriendinnetje Coby dat destijds onbereikbaar bleef en wiens moeder niet blij was met de aandacht van Anton voor haar dochter. Opmerkelijk is dat hij een jonge, 22-jarige Nederlands lerares Margriet ontmoet in Saigon, die misschien wat meer verwacht, maar hij laat die gelegenheid links liggen. Betekent dit al dat hij zich hoofdzakelijk of alleen voor jonge meisjes interesseert?
Ook herschreef Anton als volwassene het debuut van Hester Albach: een kortverhaal over Lotte en Hugo. Zij was verliefd op de knappe leraar en uit haar gevoelens op een onhandige manier. Hugo wijst op een volwassen manier haar avances en fantasieën af. Anton vraagt zich af of dit verhaal spannender is dan het originele waar Hugo wel valt voor de seksuele verlangens van Lotte.

Al het bovenstaande is verweven in het boek Nimeni: het eigenlijke verhaal draait om de leraar Anton die gevat wordt door een krantenartikel over handel in meisjes uit Oost-Europa. Anton heeft een favoriet op 5 VWO, genaamd Mirjam. Zij is de drijvende kracht achter het Roemeniëproject van de school. Dankzij haar hulp reist hij naar Roemenië om hulpgoederen te brengen. Weer wordt hij gefascineerd door een weesmeisje, Doina, waar hij op een bijzondere manier mee omgaat.
Hij gaat weer naar Roemenië en keert terug met Nimeni, een Romameisje. Hij heeft haar gekocht van haar vader en smokkelt haar Nederland binnen. Zij is zeer aanhankelijk en wil alles voor hem doen. Ze voelt zich weldra te min en ervaart weinig respons van Anton. Ook meent zij een concurrente aan Mirjam te hebben. Een happy end zit er niet aan te komen.

Het boek is verhalend en vertellend, er wordt iets te weinig getoond. Flashbacks worden degelijk ingebracht. De taal is zuiver en foutloos.
De personages zijn wat vlak. De verterende passie die in Lolita of L’amant voorkomt, voel ik niet in Anton, ook weinig andere passie overigens. Mirjam is niet diep uitgewerkt en komt over als een Deus ex machina. De overige meisjes worden goed geportretteerd, maar ik kamp soms met hun geloofwaardigheid. En Nimeni wordt in de finale wel zicht- en tastbaar.
Al bij al een mooi verhaal dat pakkender verteld én getoond had kunnen worden.
Thema: Anton wil wel met jonge meisjes, maar kan niet. Anton kan met volwassen vrouwen, maar wil niet.