Lezersrecensie
Sterke psychologische thriller
Camilla Grebe (1968) is Zweedse, studeerde economie en ging in zaken. Ze bekleedde topfuncties bij verschillende bedrijven en richtte Storyside op, een uitgeverij van audioboeken. In 2009 debuteerde Grebe als auteur. Samen met haar zus Åsa Träff bracht ze de serie over psychologe Siri Bergman uit. Later vormde ze een schrijversduo met Paul Leander-Engström, wat leidde tot de ‘Moskou Noir’-trilogie. In 2015 leverde ze haar eerste solothriller af, het begin van een serie die in Zweden ‘Flickorna och mörkret’ heet (vertaling: De meisjes en het duister) en op dit moment zes delen kent. In ons taalgebied werd er geen overkoepelende naam bedacht en gaan de boeken als standalones door het leven. Er zijn echter terugkerende personages (profiler Hanne en de rechercheurs Peter, Malin en Manfred), al speelt niet iedereen in elk verhaal een even grote rol, vaak zelfs geen.
In de nieuwe thriller In eeuwigheid is het rechercheur Manfred die een van de hoofdrollen opeist. Hoewel hij op het punt staat met vrouw en kind op vakantie te vertrekken, toont hij zich bereid te gaan praten met ene Lykke, die verdacht wordt van moord en enkel met hem het gesprek wil aangaan. Ze kent hem van een zaak acht jaar eerder, waarbij haar beide tienerzonen Harry en David werden gearresteerd op verdenking van moord op hun vriendinnetje Bonnie.
Net als in vorige boeken wordt er vanuit verschillende perspectieven verteld en is er een verhaallijn in het heden en een in het verleden. In vergelijking met bijvoorbeeld De schimmenjager is de nieuwe Grebe een stuk eenvoudiger opgebouwd. De lezer krijgt uitsluitend de visie van mama Lykke en rechercheur Manfred te zien, steeds in de ik-vorm, en dat werkt perfect. Er zijn maar twee tijdlijnen, het nu (met verdachte Lykke) en acht jaar geleden (met de aangehouden tienerzonen). De meeste aandacht gaat overduidelijk naar het verleden. Wat is er precies gebeurd die nacht dat Bonnie stierf? Zullen de dagenlange ondervragingen van de tieners en enkele anderen ergens toe leiden?
In eeuwigheid is geschreven in de typische stijl van Grebe: rustig en gedetailleerd. Verwacht bij haar geen snelle acties of denderende spanning. Wel kan je je zonder enige bedenking overleveren aan de wereld die zij gecreëerd heeft. Aan het moorden zelf maakt ze weinig woorden vuil, alle aandacht gaat naar het politie-onderzoek, de personages en hun onderlinge relaties. En dat doet ze goed, oh zo goed. Zoals altijd levert de auteur meer af dan louter een misdaadverhaal, al duurt het wel even voor dat duidelijk wordt. Twee derde van het boek zijn goed, de laatste honderd bladzijden zijn schitterend.
Camilla Grebe laat haar vele fans ook dit keer niet in de steek. Met In eeuwigheid heeft ze opnieuw een sterke psychologische thriller afgeleverd, een die ongelooflijk prettig leest en af en toe best verrassend uit de hoek komt.
[Deze recensie is gebaseerd op Välkommen till Evigheten, de originele versie van het boek]
In de nieuwe thriller In eeuwigheid is het rechercheur Manfred die een van de hoofdrollen opeist. Hoewel hij op het punt staat met vrouw en kind op vakantie te vertrekken, toont hij zich bereid te gaan praten met ene Lykke, die verdacht wordt van moord en enkel met hem het gesprek wil aangaan. Ze kent hem van een zaak acht jaar eerder, waarbij haar beide tienerzonen Harry en David werden gearresteerd op verdenking van moord op hun vriendinnetje Bonnie.
Net als in vorige boeken wordt er vanuit verschillende perspectieven verteld en is er een verhaallijn in het heden en een in het verleden. In vergelijking met bijvoorbeeld De schimmenjager is de nieuwe Grebe een stuk eenvoudiger opgebouwd. De lezer krijgt uitsluitend de visie van mama Lykke en rechercheur Manfred te zien, steeds in de ik-vorm, en dat werkt perfect. Er zijn maar twee tijdlijnen, het nu (met verdachte Lykke) en acht jaar geleden (met de aangehouden tienerzonen). De meeste aandacht gaat overduidelijk naar het verleden. Wat is er precies gebeurd die nacht dat Bonnie stierf? Zullen de dagenlange ondervragingen van de tieners en enkele anderen ergens toe leiden?
In eeuwigheid is geschreven in de typische stijl van Grebe: rustig en gedetailleerd. Verwacht bij haar geen snelle acties of denderende spanning. Wel kan je je zonder enige bedenking overleveren aan de wereld die zij gecreëerd heeft. Aan het moorden zelf maakt ze weinig woorden vuil, alle aandacht gaat naar het politie-onderzoek, de personages en hun onderlinge relaties. En dat doet ze goed, oh zo goed. Zoals altijd levert de auteur meer af dan louter een misdaadverhaal, al duurt het wel even voor dat duidelijk wordt. Twee derde van het boek zijn goed, de laatste honderd bladzijden zijn schitterend.
Camilla Grebe laat haar vele fans ook dit keer niet in de steek. Met In eeuwigheid heeft ze opnieuw een sterke psychologische thriller afgeleverd, een die ongelooflijk prettig leest en af en toe best verrassend uit de hoek komt.
[Deze recensie is gebaseerd op Välkommen till Evigheten, de originele versie van het boek]
2
5
Reageer op deze recensie
