Chaos

Chaos. En nog eens chaos. Wat is het moeilijk geweest om dit boek uit te lezen. Wat heb ik daar lang over gedaan. Chaos.Het moet gezegd: de auteur heeft een heel vlotte stijl, er straalt een warmte uit de schrijfstijl. Maar zo moeilijk om bij te houden wat je leest. De auteur slingert heen en terug tussen heden en verleden, tussen de politie carrière van vader en van dochter. Dat is duidelijk. Een groot deel van de personnes zijn ook dezelfde. Maar wat ze op hun kerfstok hebben, je moet heel erg bij de pinken zijn om dat te volgen. Om de spanning er (zogezegd) in te houden schrijft de auteur in raadsels. Zoals al gezegd: de pen is vlot maar de inhoud is een ander paar mouwen. Ik ben blijkbaar niet genoeg bij de pinken om de raadsels te kunnen volgen. Er worden namen gedropt en bedenkingen bij de persoon gemaakt die je totaal niet kan volgen omdat je geen idee hebt hoe of waar die persoon in het verhaal past. Na het lezen van het boek weet ik nog steeds niet wat Paul Lisa nu precies heeft aangedaan, wat hem heeft gedreven. Dit wordt regelmatig opgerakeld in de loop van het boek, je denkt dus dat dit cruciaal is, dat daar een antwoord op komt. Neen hoor. Misschien hoopt de auteur een vervolg te kunnen schrijven? Eerlijk: ik had er na een paar hoofdstukken ook geen zin meer in. Ik heb me echt door het boek moeten slepen.
Toen ik nadien de andere recensies las bleek dat je het vorige boek van de auteur gelezen moet hebben om mee te kunnenin dit verhaal. Niet ok!