Herfstig

Dit is mijn eerste boek van Toni Coppers en het zal niet het laatste zijn. Het verhaal is vlot geschreven en leest even vlot weg. Van op de eerst bladzijde zit je midden in het verhaal van de ‘sneeuwbolmoorden’. Als je op het einde van de dag het boek neerlegt laat het verhaal je niet los en kijk je er naar uit om verder te mogen lezen. De hoofdpersonages, de ‘Gekneusden’ zoals ze zich noemen beheersen de ‘kleur’ van het boek. Ze proberen alle drie het verlies van een dierbare te verwerken, elk op hun eigen manier, wat een melancholische sfeer creëert in het boek. Het zorgt voor een ‘herfstsfeer’, ideaal om te lezen voor de brandende haard.
Het plot zit goed in elkaar, wordt puzzelstuk voor puzzelstuk opgebouwd, op geen enkel moment in het boek heb je zin om af te haken, het kluwen wordt altijd maar dichter en je haast je hoe langer hoe sneller naar de ontknoping.