Een mythe legendarisch maken - Miller kan dat

Vooraf had ik geen idee dat ik een boek met een sluimerende ondertoon van liefde tussen twee jongens zou gaan lezen. Griekse mythologie, daar was het mij om te doen. Een verhaal over Achilles, de grootste Griekse strijder ooit. Dat leek me wel wat. Madeline Miller zei me niets, maar het leek me verstandig om, naast Stephen Fry, ook eens andere schrijvers die zich aan de mythes waagden een kans te geven.

En werkelijk, Madeline Miller heeft mij niet teleurgesteld.

Wat een heerlijke verrassing was het om eindelijk eens een compleet, rijk en veelzijdig verhaal van deze Griekse held te lezen. Over zijn leven, lusten en liefde, over zijn angsten en verlangens.

Het boek begint bij de jeugd van Patroclus, een wat tengere jongen. Niet de mooiste, snelste, slimste, beste in wat dan ook. Maar wel een jongen met het hart en het brein op de goede plaats. En het is vooral dat eerste dat hem doet hunkeren en verlangen naar Achilles. Achilles ziet hij voor het eerst als ze beiden nog maar jong zijn, tijdens een renwedstrijd (als mijn geheugen me niet in de steek laat). Eigenlijk wil Patroclus vanaf dat moment alleen nog maar bij Achilles zijn. En dat doet hij ook. Even denk je als lezer nog dat het een onbeantwoorde, stalkerige liefde zal zijn. Maar gelukkig is niets minder waar. Achilles en Patroclus blijven samen. Ondertussen ontmoeten zij grote Griekse mythologische figuren. Van Odysseus tot Agamemnon en van Thetis tot Apollo.

Miller vertelt over Achilles vanuit de ogen van zijn geliefde Patroclus. Zo wordt de legendarische held de kans ontnomen om over zichzelf te schrijven en wellicht is dat maar goed ook. Zoals Miller Patroclus opvoert lijkt hij meer in staat tot een objectievere verslaglegging van de werkelijkheid dan zijn minnaar dat was. In zoverre dat mythes objectief gezien kunnen worden, uiteraard. Patroclus zal ook meer down to earth zijn geweest en met meer realisme en genegenheid naar hen om hem heen hebben gekeken.

Miller weet het voor elkaar te krijgen om een broeiend boek te schrijven, een spannend verhaal, een liefdesepos. Een mix tussen stervelingenliefde en goddelijke onverschilligheid. Wat mij betreft is dit een moderne klassieker. Het is maar de vraag of ze dit kunstje nog eens weet te herhalen*.

Miller staat op eenzame hoogte als het gaat om het vertellen van de Griekse mythes. Misschien dat alleen Stephen Fry naast haar staat. Het is eenzaam daar op de Olympos.

* Het antwoord hierop is: ja. Met Circe.