Lezersrecensie
Fenomenale fantasy
The Will of the Many start wat onwennig op. Als lezer val je, ogenschijnlijk, midden in het verhaal en het helpt niet dat de verteller, Vis, geen enkele uitleg geeft over wat er gaande is, hoe bepaalde mechanismen werken of wat enkele namen of begrippen betekenen. Neem de 'Aurora Columnae'. Met enige kennis van Latijn kun je je voorstellen dat het hier gaat om een pilaar van een zekere soort. Maar hoe het werkt, wat het precies dóét, hoe het eruit ziet, waarvoor het dient... dat vertelt Vis niet. Dit is wat ergerlijk aan het begin van het boek. De verklaring hiervoor, echter, volgt gelukkig al snel: voor Vis is het niet nieuw. Hij neemt ons niet aan de hand mee het verhaal in. Het is alsof hij vertelt wat er gaande is (haast alles in tegenwoordige tijd) tegenover zichzelf. Waarom zou hij zichzelf iets uitleggen wat hij al kent of snapt? De lezer is een ongeziene gast die meelift in het hoofd van Vis en langzaam maar zeker de wereld die James Islington heeft geschapen ontrafelt en ontdekt.
En dat is me nog eens een wereld.
Islington heeft zijn nieuwste trilogie, waarvan The Will of the Many pas het eerste deel is, gebaseerd op het Romeinse Rijk. Namen, titels, kleding, bouwstijlen, machtsstructuren, alles is gebaseerd op het Europa van zo'n 2000 jaar geleden. Islington heeft er alleen een aantal fantasy-mechanics aan toegevoegd waardoor de wereld van Vis zowel vertrouwd als gloednieuw aanvoelt.
** Milde spoilers vanaf hier **
Hoe zit het met dit verhaal? Vis is geboren als de kroonprins van het eiland Suus dat, als Vis pas 14 is, wordt aangevallen en ingelijfd door Caten. Caten is een rijk dat gebruikmaakt van een systeem waarbij mensen een deel van hun Will (wat zoiets is als een combinatie van de focus, drijfveer en mentale en fysieke kracht van een persoon) kunnen afstaan aan een ander. De samenleving van Caten is opgebouwd uit zogenaamde 'piramides'; machtsstructuren waarbij één iemand bovenaan staat en elke laag eronder door steeds meer mensen wordt bevolkt. Er zijn acht van die lagen, die elk een naam hebben. De onderste laag, de Octavii, beslaat het overgrote deel van de bevolking. Dit zijn arbeiders die een deel van hun Will afstaan aan de laag boven hen, die geven weer een deel van hun Will af aan de mensen boven hén, enzovoort, tot aan de bovenste top. Mensen die Will ontvangen van anderen zijn sterker, sneller, knapper, energieker, etc. Hoe meer mensen Will aan één persoon, hoe machtiger die persoon wordt. Dat betekent dat de onderste laag van de bevolking bijna de hele dag moe is en zich leeg voelt (zij krijgen geen Will, maar staan het alleen af), terwijl de bovenste laag zich haast kan meten met goden. Het is een oneerlijk systeem waaraan Vis niet wil meedoen.
Vis wil wel graag wraak nemen op Caten. Op Suus is hij geboren als Diago. Zijn volledige familie is door de Catenans vermoord bij de eerder genoemde aanval/invasie/speciale militaire operatie. Vis wist te vluchten en zich in leven te houden onder een identiteit.
Op zijn zeventiende wordt Vis gerekruteerd door een machtige senator (Ulciscor) die hem naar de Academie wil sturen. De Academie is een beetje het 'Zweinstein' van deze wereld. Jongeren worden hier opgeleid tot machtige Willgebruikers. Jaren geleden is er een ongeluk gebeurd op de gronden van de Academie en Ulciscor wil hier het naadje van de kous van weten; zijn jongere broer is hierbij om het leven gekomen. Vis gaat akkoord met het voorstel van Ulciscor en het verhaal gaat van start.
The Will of the Many laat zich niet in een paar alinea's uitleggen, maar een zekere basiskennis is wel nodig om te ervaren hoe complex het verhaal is. Complex, maar niet ingewikkeld of onnavolgbaar. Alles wat nieuw is voor Vis, is ook nieuw voor ons, en wordt zodoende toch van uitleg voorzien. We worden langzaam maar zeker ondergedompeld in de wereld van Vis.
Wat het verhaal zo sterk maakt, zijn meerdere factoren:
1. Vis is een sympathieke hoofdpersoon, maar niet onfeilbaar. Er zijn keuzes die hij beter niet kan maken en die je als lezer knarsetandend ondergaat. Hij is slim en atletisch en tegelijkertijd overmoedig. Hoewel die overmoed hem na verloop van tijd verlaat. Vis heeft een sterke wil: hij wil geen Will afstaan aan noch aannemen van anderen. Hij werkt hard en geeft niet op. Hij is niet perfect; Vis kan bang zijn en toont verdriet.
2. Caten wordt geduldig aan ons, en Vis, geopenbaard. Islington neemt zijn tijd om landschappen, steden, voertuigen, feesten en huizen te beschrijven. Niet té lang(dradig), maar wijds genoeg om een rijk beeld te krijgen van de wereld. Dit is world building op zijn best.
3. Er is nauwelijks sprake van een strijd van goed tegen slecht. Er zijn veel grijstinten naast een uitgebreid kleurenpalet aan karakters en beweegredenen. Personages zijn menselijk en gelaagd. Je komt klootzakken tegen en zeer sympathieke figuren, en alles daar tussenin.
The Will of the Many doet denken aan een combinatie, of een samensmelten, van drie YA-klassiekers:
1. Harry Potter. De Academie doet denken aan Zweinstein. Met studenten die elkaar het leven zuur maken en vriendschappen sluiten. De studenten waarmee Vis bevriend raakt, worden ook dierbaar voor de lezer. Verder ondergaat Vis een ontdekking in een wereld die vrij nieuw voor hem is, net als Harry Potter dat doet.
2. The Hunger Games. Denk aan het zeer onrechtvaardige element van de Hongerspelen (zwakke en arme districten leveren leven-op-dood vermaak voor de rijken) en vergelijk dat met het oneerlijke idee van Will afstaan.
3. His Dark Materials. Sinistere facties nemen het tegen elkaar op in een wereld van schaduwen en troebele verbonden.
Die drie dus, maar dan voor volwassenen. Of ja... eigenlijk zit The Will of the Many tussen YA en volwassenen in.
The Will of the Many verveelt geen moment. Verrast op adembenemende wijze. Laat je de pagina's omslaan met verrukking. Het is zo'n zeldzaam boek dat je wil uitlezen, omdat je wil weten hoe het eindigt, maar tegelijkertijd níet wil uitlezen, omdat je in deze wereld wil blijven vertoeven.
Laat deel 2 maar komen!
En dat is me nog eens een wereld.
Islington heeft zijn nieuwste trilogie, waarvan The Will of the Many pas het eerste deel is, gebaseerd op het Romeinse Rijk. Namen, titels, kleding, bouwstijlen, machtsstructuren, alles is gebaseerd op het Europa van zo'n 2000 jaar geleden. Islington heeft er alleen een aantal fantasy-mechanics aan toegevoegd waardoor de wereld van Vis zowel vertrouwd als gloednieuw aanvoelt.
** Milde spoilers vanaf hier **
Hoe zit het met dit verhaal? Vis is geboren als de kroonprins van het eiland Suus dat, als Vis pas 14 is, wordt aangevallen en ingelijfd door Caten. Caten is een rijk dat gebruikmaakt van een systeem waarbij mensen een deel van hun Will (wat zoiets is als een combinatie van de focus, drijfveer en mentale en fysieke kracht van een persoon) kunnen afstaan aan een ander. De samenleving van Caten is opgebouwd uit zogenaamde 'piramides'; machtsstructuren waarbij één iemand bovenaan staat en elke laag eronder door steeds meer mensen wordt bevolkt. Er zijn acht van die lagen, die elk een naam hebben. De onderste laag, de Octavii, beslaat het overgrote deel van de bevolking. Dit zijn arbeiders die een deel van hun Will afstaan aan de laag boven hen, die geven weer een deel van hun Will af aan de mensen boven hén, enzovoort, tot aan de bovenste top. Mensen die Will ontvangen van anderen zijn sterker, sneller, knapper, energieker, etc. Hoe meer mensen Will aan één persoon, hoe machtiger die persoon wordt. Dat betekent dat de onderste laag van de bevolking bijna de hele dag moe is en zich leeg voelt (zij krijgen geen Will, maar staan het alleen af), terwijl de bovenste laag zich haast kan meten met goden. Het is een oneerlijk systeem waaraan Vis niet wil meedoen.
Vis wil wel graag wraak nemen op Caten. Op Suus is hij geboren als Diago. Zijn volledige familie is door de Catenans vermoord bij de eerder genoemde aanval/invasie/speciale militaire operatie. Vis wist te vluchten en zich in leven te houden onder een identiteit.
Op zijn zeventiende wordt Vis gerekruteerd door een machtige senator (Ulciscor) die hem naar de Academie wil sturen. De Academie is een beetje het 'Zweinstein' van deze wereld. Jongeren worden hier opgeleid tot machtige Willgebruikers. Jaren geleden is er een ongeluk gebeurd op de gronden van de Academie en Ulciscor wil hier het naadje van de kous van weten; zijn jongere broer is hierbij om het leven gekomen. Vis gaat akkoord met het voorstel van Ulciscor en het verhaal gaat van start.
The Will of the Many laat zich niet in een paar alinea's uitleggen, maar een zekere basiskennis is wel nodig om te ervaren hoe complex het verhaal is. Complex, maar niet ingewikkeld of onnavolgbaar. Alles wat nieuw is voor Vis, is ook nieuw voor ons, en wordt zodoende toch van uitleg voorzien. We worden langzaam maar zeker ondergedompeld in de wereld van Vis.
Wat het verhaal zo sterk maakt, zijn meerdere factoren:
1. Vis is een sympathieke hoofdpersoon, maar niet onfeilbaar. Er zijn keuzes die hij beter niet kan maken en die je als lezer knarsetandend ondergaat. Hij is slim en atletisch en tegelijkertijd overmoedig. Hoewel die overmoed hem na verloop van tijd verlaat. Vis heeft een sterke wil: hij wil geen Will afstaan aan noch aannemen van anderen. Hij werkt hard en geeft niet op. Hij is niet perfect; Vis kan bang zijn en toont verdriet.
2. Caten wordt geduldig aan ons, en Vis, geopenbaard. Islington neemt zijn tijd om landschappen, steden, voertuigen, feesten en huizen te beschrijven. Niet té lang(dradig), maar wijds genoeg om een rijk beeld te krijgen van de wereld. Dit is world building op zijn best.
3. Er is nauwelijks sprake van een strijd van goed tegen slecht. Er zijn veel grijstinten naast een uitgebreid kleurenpalet aan karakters en beweegredenen. Personages zijn menselijk en gelaagd. Je komt klootzakken tegen en zeer sympathieke figuren, en alles daar tussenin.
The Will of the Many doet denken aan een combinatie, of een samensmelten, van drie YA-klassiekers:
1. Harry Potter. De Academie doet denken aan Zweinstein. Met studenten die elkaar het leven zuur maken en vriendschappen sluiten. De studenten waarmee Vis bevriend raakt, worden ook dierbaar voor de lezer. Verder ondergaat Vis een ontdekking in een wereld die vrij nieuw voor hem is, net als Harry Potter dat doet.
2. The Hunger Games. Denk aan het zeer onrechtvaardige element van de Hongerspelen (zwakke en arme districten leveren leven-op-dood vermaak voor de rijken) en vergelijk dat met het oneerlijke idee van Will afstaan.
3. His Dark Materials. Sinistere facties nemen het tegen elkaar op in een wereld van schaduwen en troebele verbonden.
Die drie dus, maar dan voor volwassenen. Of ja... eigenlijk zit The Will of the Many tussen YA en volwassenen in.
The Will of the Many verveelt geen moment. Verrast op adembenemende wijze. Laat je de pagina's omslaan met verrukking. Het is zo'n zeldzaam boek dat je wil uitlezen, omdat je wil weten hoe het eindigt, maar tegelijkertijd níet wil uitlezen, omdat je in deze wereld wil blijven vertoeven.
Laat deel 2 maar komen!
1
Reageer op deze recensie
