Een open gesloten einde

Nelleke Noordervliet (Rotterdam, 1945) studeerde Nederlands in Leiden en Utrecht. In 1987 verscheen “Tine of De Dalen waar het leven woont” en zij werd meteen erkend als een van de belangrijkste hedendaagse Nederlandse schrijvers. Nelleke is ook columnist voor Trouw en OVT en haar boeken zijn meermaals genomineerd en bekroond en in verschillende talen vertaald.


De boekenuitgever Thomas G. komt om het leven tijdens een auto ongeluk. Maar is het wel een ongeluk? Of zelfmoord? Enkele maanden voordien had hij, ondanks enorme oppositie van zijn eigen medewerkers, met name Isa, zijn opvolgster, een zeer controversieel boek op de markt gebracht. Het was een ultieme poging om zijn uitgeverij nieuw elan in te blazen. De gevolgen zijn dramatisch: in de pers en de sociale media wordt hij afgekraakt en “Hedendaags fanatisme” is zodoende de zwanenzang voor Thomas. Isa, zijn echtgenote neemt drastische en onomkeerbare besluiten

“Ik heb alle fotoalbums verbrand voor ik wegging. Alle grappige en ontroerende momenten, die ik op de drempel van de dood nog eens vertederd zou bekijken, heb ik rigoureus op de brandstapel gegooid.” blz.5

Zij vertrekt naar Ierland om te rouwen en te verwerken. Leonie, de dochter, ontdekt een familiegeheim waarop ze antwoorden zoekt, terwijl Arthur, de zoon, zich weinig aantrekt van de hele heisa rond zijn vader. Was het mooie, hechte gezin maar een blikvanger of is de werkelijkheid anders? En dan is er het ultieme manuscript van Thomas G. Gaat dit document de sluier oplichten?

De auteur heeft er voor gekozen om haar verhaal op te bouwen vanuit verschillende perspectieven. Isa, samen met de fysiek afwezige Thomas, Leonie en de freelance journalist Joris laten ons kennismaken met de betreurde en verguisde uitgever vanuit verschillende standpunten. Het lijkt wel of we als lezer door een caleidoscoop kijken: we krijgen steeds een ander beeld op ons netvlies geprint en dat zorgt voor een steeds wijzigende beeldvorming. De snelle opeenvolgende perspectiefwisselingen en de korte hoofdstukken geven het verhaal de nodige snelheid en een zekere vlotheid tijdens het lezen.
Een van de thema’s is de invloed die pers een sociale media uitoefenen op personen en gebeurtenissen. Wat dit betreft komen die twee kanalen te weinig aan bod om als hoofdthema te worden aangestipt. Jammer, want daar was meer uit te halen.
Een ander thema: relaties. Dat wordt door de auteur sterk uitgewerkt. Niet alleen de relaties binnen het gezin van Thomas, maar ook relaties die worden opgebouwd uit noodzaak, om een bepaald doel te bereiken.
Verwerking en rouw is een belangrijk thema en het is door Nelleke zeer goed aangegeven: niet iedereen gaat op dezelfde manier om met verlies.
En dan is er ook nog het thema Ierland: een plaats die zorgt voor diverse kantelmomenten in het verhaal.
Tenslotte: de beschrijvingen die de auteur geeft van personages, gebeurtenissen en omgevingen. Zij zijn telkens weer zeer secuur uitgewerkt. Zij vormen samen voor de sterkste passages in het verhaal.
De auteur kan een lezer boeien, zonder twijfel, maar het was moeilijk om de interesse en de nieuwsgierigheid vast te houden. Nelleke heeft mij kunnen boeien. Tot aan het manuscript zat er een levendige swung in het verhaal. Maar mijn enthousiaste flow verdween in langdradigheid en ik begon mij vragen te stellen over de geloofwaardigheid. Ik blij achter met een aantal onbeantwoorde vragen na een boek met een open slot waar volgens mij geen vervolg kan op komen: dus een open gesloten einde. Ik had er meer van verwacht..