Mooi verhaal - Té voorspelbaar

Peter verliest zijn gezin, een meisjestweeling en ook zijn vrouw die niet Joods was, en zijn familie: ‘ die entlösung ‘ wordt hen fataal. Peter overleeft Auschwiz, maar de oorlog laat niet alleen een getatoeëerde nummer en talloze littekens, maar ook een onherstelbaar trauma achter. Hij wijkt uit naar Amerika waar hij kok wordt in zijn eigen restaurant. Hij vindt er ook een nieuwe liefde: een oogverblindend, veel jonger fotomodel met wie hij al vlug een dochter heeft. Maar het oorlogstrauma blijft hem achtervolgen en door de onstuitbare gedrevenheid en de grenzeloze liefde voor zijn werk kraakt zijn lichaam en zijn relatie, ...

Eigenlijk zou je hier kunnen spreken van “ Twee verloren families “. Al houdt hij aan zijn ‘ Amerikaanse relatie ‘ wel een dochter over. Ze is zijn oogappel.

Toch laat de auteur hier een té vlak, een té voorspelbaar verhaal achter. Het kabbelt eigenlijk maar wat aan. Door de voorspelbaarheid en het zich steeds weer herhalende verhaal van Peter in nazi-Duitsland kan je ook niet spreken van een ‘ oorlogsroman ‘ .
Dat de auteur de kwaliteiten heeft om een mooi verhaal te schrijven staat buiten kijf. Een vlotte en onderhoudende schrijfstijl en de realistische, maar spanningsloze plot, maken dat het boek gemakkelijk leest. Toch zijn er momenten waarop het gaat vervelen en dat is jammer.

Hier was meer mee te doen!