Thriller met horrortoets.

Waddinxveen. In dat Zuid-Hollandse polderdorp is Karin Hazendonk ( Utrecht 1961 ) opgegroeid. In haar prille jeugd ontstond reeds de interesse voor boeken. Ze werkte 25 jaar in de financiële sector, maar in 2013 veranderde haar leven: ze werd auteur. In 2014 verscheen haar eerste thriller. Ongenadig is haar vijfde boek in dit genre.

Anouk, nogal een stille meid die liefst op de achtergrond functioneert, heeft alles om gelukkig te zijn. Alleen de ware Jacob ontbreekt nog in haar leven.
Tijdens het personeelsfeest van haar bedrijf maakt zij nader kennis met Sven, een personeelslid dat zijzelf heeft aangeworven. Anouk, twijfelaar die zij is, probeert de boot af te houden, maar mede door de inbreng van haar tweelingzus gaat ze in op het verzoek van Sven: ze gaat samenwonen met haar kersverse liefde in zijn prachtige huis aan de kust. Een glanzende toekomst ligt in het verschiet. Maar al snel vertoont de glans van de nieuwe lak matte plekken. Her en der ontstaan barstjes en scheurtjes in hun relatie. Is Sven wel de man zoals hij zich overal voordoet?

Vervelen doet Ongenadig geenszins. De vele en snelle perspectiefwisselingen in maar liefst 96 korte hoofdstukken zorgen voor een vlot leesbaar en vloeiend geheel waardoor ook de spanning voortdurend wordt aangescherpt. De niet afgebakende flash-backs, vooral over Sven, roepen de lezer op om alert te blijven.Toch duurt het vrij lang eer de auteur klaar is met haar omkadering en het uitzetten van de verhaallijnen.
Opvallend: de hoofdstukjes over Anouk zijn in de ik-persoon geschreven terwijl de andere personages worden geschreven in de derde persoon enkelvoud. Daardoor mist de schrijver de kans om verder door te dringen in de psyche van Sven: ook hier was de ik-persoon misschien meer aangewezen geweest.
De meeste personages zijn goed getypeerd en gesitueerd. Vooral Anouk, maar zeer zeker ook Sven, lopen heel wat fases door voor wat betreft hun karakter. Één figuur blijft echter bedekt met een wazige sluier: een ex van Sven die zeer fragmentarisch haar opwachting maakt. Waar komt zij vandaan en wat zijn haar drijfveren? Is zij een stoorzender? Een afleidingspersonage?

Ongenadig mist iets: geloofwaardigheid. Te vaak wordt je als lezer geconfronteerd met situaties waarbij je de indruk krijgt dat er een loopje is genomen met het realistisch denken en handelen. Dit moet vermijdbaar kunnen zijn. Jammer.

De snelheid die in het verhaal zit, zeg maar een page-turner, is het positieve dat zeker benadrukt moet worden, een vaststelling die de onvolmaaktheden grotendeels compenseert. Een thriller met een zeer goede plot. Toch helt de balans tussen thriller en horror een beetje te veel in het voordeel van het laatste genre over.
Blijft de vraag: is dit verhaal ten einde of laat Karin Hazendonk haar lezers ongenadig achter met een open slot?

Ik geef Ongenadig van Karin Hazendonk 3*** sterren.