Fenomenaal debuut

The man with a thousand faces van Lex Noteboom is een thriller die je vanaf de eerste bladzijde meesleept en je niet meer loslaat. Het plot is ijzersterk opgebouwd: in het begin denk je te begrijpen waar het naartoe gaat, maar dat blijkt een illusie. Het is alsof je naar een kaartenhuis kijkt dat instort, terwijl Daniel stukje bij beetje probeert het weer op te bouwen. Alleen blijft er steeds een mist hangen – je ziet wel delen, maar niet het geheel. Pas helemaal aan het einde vallen alle puzzelstukjes samen. Dat moment is briljant en doet je alleen maar denken: chapeau, dit zit verdomd goed in elkaar.

Wat dit boek extra fijn maakt, is de vertelvorm. Door de verschillende perspectieven – onder andere vanuit Michelle en Daniel – krijgt het verhaal gelaagdheid en spanning. De personages zijn sterke tegenpolen: Michelle is gejaagd en hunkert naar huis, Daniel straalt juist rust en stabiliteit uit. Hun stemmen vullen elkaar perfect aan.

Daarnaast weet Lex Notenboom het verhaal te verankeren in de actualiteit. Kazichië is een fictief oost-Europees land, maar de politieke onrust voelt akelig herkenbaar. Wat dit boek echt onderscheidt, is hoe duidelijk wordt dat oorlogsvoering tegenwoordig niet alleen fysiek plaatsvindt, maar ook digitaal. Dat maakt het verhaal niet alleen spannend, maar ook confronterend en realistisch.

Voor mij is dit de beste standalone thriller die ik tot nu toe heb gelezen. Ik gaf het vijf sterren, maar als ik er zes kon geven, had ik dat gedaan. En het mooiste? Het verhaal krijgt nog een extra dimensie dankzij de bijbehorende podcast De vrouw met duizend gezichten. Die ga ik binnenkort luisteren – maar eerst laat ik dit boek nog even bezinken. Een absolute aanrader voor thrillerfans die houden van politieke intrige, actuele thema’s en een plot dat je omverblaast.

Dank aan A.W. Bruna uitgevers voor het recensie-exemplaar