Historische elementen gemixt met vrouwenonderdrukking en de kracht van de oceaan

De Sirenen is het tweede boek van Emilia Hart.

Ik vond De Sirenen een prachtig boek, waar de natuur en feminisme een grote rol spelen. Het verhaal gaat over vier vrouwen, twee in het heden (2019) en twee in het verleden (1800). Mary en Eliza, geboren in Ierland, zijn verbannen als gevangenen naar Australië. Hun verhaal speelt zich vooral af in het schip, waar ze mishandeld worden samen met vele andere vrouwen. In het heden vlucht Lucy van de universiteit omdat een naaktfoto de ronde doet op sociale media. Ze rijdt de lange weg naar het huis van haar zus Jess, om het verlaten terug te vinden. Ze gebruikt haar journalistieke skills om uit te vogelen waar Jess is en wat er met haar is gebeurd.

De schrijfstijl leest vlot en er staan veel prachtige metaforen in. Er worden telkens maar kleine tipjes van de sluier opgelicht. De spanning wordt goed opgebouwd tot het einde en sommige plottwists zag ik helemaal niet aankomen. Het mocht voor mij wel nog iets langer duren na het hoogtepunt. Ook de omgeving, vooral de oceaan en het weer, droeg bij aan de spanning. Emilia Hart gebruikte ook verschillende media om het verhaal vorm te geven, al mocht er wel wat meer verschil zijn in stijl tussen deze vormen. Geen enkele van de hoofdpersonages is perfect, maar ze proberen om te gaan met de maatschappij en zoeken daarbij steun bij andere vrouwen.

Er zit veel gelaagdheid in het boek, met thema’s als kolonialisme, vrouwenonderdrukking, verwachtingen rond het vrouwenlichaam en familie en de verwachtingen errond.

Ik deed mee aan de Hebban leesclub rond De Sirenen.