Lezersrecensie
De laatste getuige: een uitzonderlijk relaas!
In ‘De laatste getuige’ vat Frank Krake het levensverhaal van Wim Alosery (1923) in woorden zoals door de hoofdpersoon zelf verteld op 94-jarige leeftijd.
Als kleine jongen zwerft Wim door de straten van het vooroorlogse Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. De liefde voor zijn zus geeft zijn dagen wat kleur. Zwervend door Kattenburg, leert Wim te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die hem tien jaar later zijn leven zullen redden.
Na het uitbreken van de oorlog wordt Wim op enig moment opgeroepen voor de Arbeitseinsatz. Hij vertrekt positief ingesteld naar Duitsland, maar het werk wordt allengs zwaarder. Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht Wim de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland waar hij zich maandenlang onder de grond verbergt. Tijdens een razzia wordt zijn schuilplaats echter ontdekt en wordt hij gedeporteerd naar Kamp Amersfoort. Korte tijd later wordt hij overgebracht naar concentratiekamp Neuengamme in Duitsland.
“Wim snapte heel goed wat de beweegredenen van zijn moeder waren en vond het best. Hij moest binnenkort toch van school. De armenbezoeker was langs geweest en had tegen moeder gezegd dat de oudste twee aan het werk moesten, anders zou ze geen steun meer krijgen.”
In kamp Neuengamme worden niet-Joodse Nederlanders omgebracht. Niet in gaskamers, maar door arbeid. Wim wordt ingedeeld bij het onmenselijk zware graafcommando voor antitankgrachten in Noord-Duitsland. Hij weet echter te overleven; hetgeen op zich al een wonder is.
“Na een week of twee in het afgebakende quarantainegedeelte van Konzentrationslager Neuengamme besefte Wim dat overleven in een Duits concentratiekamp een kunst op zich was.”
Wim weet het regime in het kamp te overleven en, enkele dagen voor de bevrijding, komt hij na een loodzware overtocht op de oceaanstomer Cap Arcona, met duizenden andere gevangene aan in de wateren bij Lübeck. Op twee kilometer voor de kust wordt de Cap Arcona echter zwaar onder vuur genomen door jachtvliegtuigen van de RAF. De Cap Arcona, wordt vol getroffen en de gevangenen zitten benedendeks als ratten in de val.
“Die nacht werd Wim steeds weer opnieuw opgeschrikt door explosies. Telkens als golven tegen de Cap Arcona sloegen, vreesde hij voor de inslag van een torpedo, maar de fatale klap bleef uit.”
Het mag een wonder heten dat Wim ook aan dit helse inferno weet te ontkomen en aan land geraakt. Slechts vierhonderd van de zevenduizend gevangenen overleeft de vernietiging.
Op 94-jarige leeftijd vertelt Wim zijn verhaal. Hij is de laatste overlevende. Ondanks zijn kampsyndroom, waar hij met hulp en steun van vrouw, mee afrekent, wordt hij geen verbitterde man. Sterker nog, hij heeft het leven lief en omarmt de mens en de vrijheid.
Wat een bijzonder werk is ‘De laatste getuige’. Wanneer het een fictief verhaal zou betreffen in plaats van een autobiografisch relaas, zou het wellicht zelfs ongeloofwaardig zijn. Doorzettingsvermogen en jeugdervaringen zorgen ervoor dat Wim Aloserij het leven in drie concentratiekampen en een scheepsramp overleeft.
Wim doet zelf –op hoge leeftijd- zijn verhaal en Frank Krake vat het in woorden. Dat doet de auteur overigens op bijzondere wijze. Respectvol, puur, rakend en nergens over de top. Krake bedient zich van een uiterst beeldende schrijfstijl hetgeen bewerkstelligd dat de lezer een transparant en eerlijk beeld krijgt van de ontberingen die Wim Aloserij heeft moeten doorstaan.
Wanhoop, doorzettingsvermogen, inventiviteit en emoties zijn de ingrediënten van dit uitzonderlijke relaas.
Over de auteur
Frank Krake (1968) studeerde Marketing Strategy aan de RUG en werkte geruime tijd in het bedrijfsleven. Hij publiceerde in de Verenigde Staten en schreef de autobiografie De rampondernemer (2013) en Menthol (2016) over de eerste gekleurde man in Twente. Naast zijn schrijfwerk is Krake een veelgevraagd spreker.
Uitvoering
Uitgeverij Achtbaan
ISBN 9789082476415
Paperback, 312 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
Als kleine jongen zwerft Wim door de straten van het vooroorlogse Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. De liefde voor zijn zus geeft zijn dagen wat kleur. Zwervend door Kattenburg, leert Wim te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die hem tien jaar later zijn leven zullen redden.
Na het uitbreken van de oorlog wordt Wim op enig moment opgeroepen voor de Arbeitseinsatz. Hij vertrekt positief ingesteld naar Duitsland, maar het werk wordt allengs zwaarder. Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht Wim de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland waar hij zich maandenlang onder de grond verbergt. Tijdens een razzia wordt zijn schuilplaats echter ontdekt en wordt hij gedeporteerd naar Kamp Amersfoort. Korte tijd later wordt hij overgebracht naar concentratiekamp Neuengamme in Duitsland.
“Wim snapte heel goed wat de beweegredenen van zijn moeder waren en vond het best. Hij moest binnenkort toch van school. De armenbezoeker was langs geweest en had tegen moeder gezegd dat de oudste twee aan het werk moesten, anders zou ze geen steun meer krijgen.”
In kamp Neuengamme worden niet-Joodse Nederlanders omgebracht. Niet in gaskamers, maar door arbeid. Wim wordt ingedeeld bij het onmenselijk zware graafcommando voor antitankgrachten in Noord-Duitsland. Hij weet echter te overleven; hetgeen op zich al een wonder is.
“Na een week of twee in het afgebakende quarantainegedeelte van Konzentrationslager Neuengamme besefte Wim dat overleven in een Duits concentratiekamp een kunst op zich was.”
Wim weet het regime in het kamp te overleven en, enkele dagen voor de bevrijding, komt hij na een loodzware overtocht op de oceaanstomer Cap Arcona, met duizenden andere gevangene aan in de wateren bij Lübeck. Op twee kilometer voor de kust wordt de Cap Arcona echter zwaar onder vuur genomen door jachtvliegtuigen van de RAF. De Cap Arcona, wordt vol getroffen en de gevangenen zitten benedendeks als ratten in de val.
“Die nacht werd Wim steeds weer opnieuw opgeschrikt door explosies. Telkens als golven tegen de Cap Arcona sloegen, vreesde hij voor de inslag van een torpedo, maar de fatale klap bleef uit.”
Het mag een wonder heten dat Wim ook aan dit helse inferno weet te ontkomen en aan land geraakt. Slechts vierhonderd van de zevenduizend gevangenen overleeft de vernietiging.
Op 94-jarige leeftijd vertelt Wim zijn verhaal. Hij is de laatste overlevende. Ondanks zijn kampsyndroom, waar hij met hulp en steun van vrouw, mee afrekent, wordt hij geen verbitterde man. Sterker nog, hij heeft het leven lief en omarmt de mens en de vrijheid.
Wat een bijzonder werk is ‘De laatste getuige’. Wanneer het een fictief verhaal zou betreffen in plaats van een autobiografisch relaas, zou het wellicht zelfs ongeloofwaardig zijn. Doorzettingsvermogen en jeugdervaringen zorgen ervoor dat Wim Aloserij het leven in drie concentratiekampen en een scheepsramp overleeft.
Wim doet zelf –op hoge leeftijd- zijn verhaal en Frank Krake vat het in woorden. Dat doet de auteur overigens op bijzondere wijze. Respectvol, puur, rakend en nergens over de top. Krake bedient zich van een uiterst beeldende schrijfstijl hetgeen bewerkstelligd dat de lezer een transparant en eerlijk beeld krijgt van de ontberingen die Wim Aloserij heeft moeten doorstaan.
Wanhoop, doorzettingsvermogen, inventiviteit en emoties zijn de ingrediënten van dit uitzonderlijke relaas.
Over de auteur
Frank Krake (1968) studeerde Marketing Strategy aan de RUG en werkte geruime tijd in het bedrijfsleven. Hij publiceerde in de Verenigde Staten en schreef de autobiografie De rampondernemer (2013) en Menthol (2016) over de eerste gekleurde man in Twente. Naast zijn schrijfwerk is Krake een veelgevraagd spreker.
Uitvoering
Uitgeverij Achtbaan
ISBN 9789082476415
Paperback, 312 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/
1
Reageer op deze recensie
