Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Malodot is verslaaf en moet afkicken… van het leven.

Na een ongeval komt Malodot in een hem onbekende ruimte terecht. Hij is dood. Een ongeval, zoa zal later blijken. Zijn nieuwbakken kamergenoten heten hem welkom en proberen voorzichtig duidelijk te maken waar hij is terecht gekomen: in een gigantisch afkickcentrum. Alle patiënten zijn recent of minder recent overleden en moeten stap voor stap ontwennen van het leven. Een counceller begeleidt elk van hen en moet er op toezien dat het afscheid van het leven vlot verloopt. Terugkeren naar het leven kan… Maar dan begint zijn leven opnieuw van voor af aan.

Malodot gaat aanvankelijk hartstochtelijk op zoek naar Lauralouise, zijn vrouw waarvan hij vermoed dat ze ook is omgekomen tijdens hun auto-ongeval. Het centrum blijkt echter bijzonder groot, een waar doolhof. Zijn eega vinden, zo wordt hem duidelijk gemaakt, is als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Bovendien, misschien is ze helemaal niet dood.

In het centrum is het een komen en gaan. Elke dag komen er nieuwe gezichten bij. Een van de weinigen die zijn aandacht weet te vangen is Albertine, een losbol die net als Malodot moeite heeft het leven los te laten. Nochtans liep haar tijd in de wereld van de levenden niet op wieltjes.

Ze blijven elkaar ontmoeten. Terwijl hun eerste contacten zich beperkten tot het stiekem roken van sigaretten, worden ze steeds intiemer. Enkele dagen na een passionele nacht blijkt Albertine zwanger te zijn en dat verandert alles. Malodot wil uit het niet-leven stappen.

Dimitri Verhulst is met ‘Hebben en zijn’ overduidelijk terug de oude. Na een paar mindere romans die enkel voortgestuwd werden door taalvirtuositeit, maar die qua verhaal weinig om het lijf hadden, is ‘Hebben en zijn’ een verademing. Qua universaliteit kan het thema wel tellen en wat hij er mee doet is hoogst origineel. Bovenal spaart Verhulst in zijn nieuwste worp zijn maatschappijkritiek niet. Hij schopt gericht om zich heen en doet dat telkens met een kwinkslag.

Hebben en zijn is een absolute aanrader, een werk dat gelezen en herlezen zal worden.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Hannes Vanwymelbeke