De klokken van Bicetre

De klokken van Bicetre was de oorspronkelijke vertaling, en die vind ik beter dan het gebeier. Maar los daarvan is dit een meesterwerk van Simenon (een van de vele). Velen kennen Simenon van Maigret, maar hij schreef ook meer dan 200 psychologische romans. Simenon schreef ongelooflijk veel en akelig snel (binnen een week was een boek af, daarna had hij seks met de huishoudster en startte aan zijn volgende boek), maar opvallend genoeg is elk boek weer een wonder van prachtige beschrijvingen en een groot aantal levensechte naturel beschreven personages.

In deze roman is iemand opgenomen in het hospitaal van Bicetre na een plotselinge verlamming. Het hele verhaal is beschreven vanuit het perspectief van iemand die in een ziekenhuisbed ligt en niet kan communiceren. Hij moet alles maar ondergaan en heeft alle tijd zijn leven te overpeinzen, tot het moment dat hij langzaam zo ver herstelt dat hij weer kan communiceren en het ziekenhuis moet verlaten. Weg veiligheid en isolement. Heel herkenbaar voor iedereen die wel eens lang en ernstig ziek in een ziekenhuis heeft gelegen en bijna verplichte kost voor verplegenden en anderen die te maken hebben met zulke patiënten.